TAKING CHANCES

CHAPTER 5

Sabi nga namin dati, "What is mine is mine. What is yours is yours. But when it comes to food, what is mine and hers, we share together."

 

"Nginingiti-ngiti mo dyan? Wag mong sabihing baliw ka na! Wala akong kaibigang baliw!" OA naman nitong kaibigan ko.

"Heh, may naalala lang"

"Aba, aba, himala? May naalala ka? Friend! Your improving!"

"Ang sama mo! Hindi na kasi dapat inaalala ang mga nangyari na, what's important is the present"

"Okay. Stop it. Masyado kang maraming sayings ngayon. Umuwi nalang tayo.I'll stay in your house for a bit, okay?"

"Fine, bumili muna tayo ng makakain?"

Binili na namin kung anong Makita namin na sa tingin namin ay masarap. Binayaran na namin, sumakay, at umalis.

Dahil bakasyon, at boring, nanuod nalang kami ng movie. We're watching Divergent.

Phoebe's POV

"Alam mo Phoebs, mas bagay talaga sakin si Four."

"Hindi, mas bagay siya sakin." Papatalo ba ako? Anyways, as if naman may mapapala kami. Although kayang kaya namin siyang papuntahin dito through our families. Sapat na naman siya.

Kleigh 's POV

After ng isang movie, umuwi na agad si Phoebe. Himala.

Gabi na at kumain na kami ng dinner.

Natulog na ako agad dahil nakakapagod ang pagshopping namin.

Nagising ako sa pagvibrate ng phone ko at nakita kong tumatawag si mommy. I answered the call. Sa pagkakaalam ko out of the country sila ngayon.

"What is it mom?

"Baby, nasa bansa kami ngayon."

"So?" Rude am I? Naaatat lang ako sa sasabihin ni mommy

"We're going to Korea!" Ang saya ni mommy, while ako, deep inside inggit na inggit.

"Is that a good news or bad news for me?"

"Good news baby." How come?! Aalis nanaman sila. Huhu! "Isasama ka namin." OMG. Did I hear it right?

"For what ba mom?"

"Gift sayo anak. Parang di ka excited?" MOM! Kung alam mo lang!

"Of course I am! Kailan ang alis?"

"Bukas." What!? Agad?

"Okay mom, sunduin niyo nalang po ako bukas, aayusin ko na mga gamit ko." Then I hung up.

I immediately dialed my bestfriends' number                     

Phoebe's POV

"Waeyo?" As I answered my bestfriends' call. Kaaga- aga nambubulabog, although it's already 9 am. Maaga na yun para sa akin no! Bakasyon kaya! Ang dapat na gising ko ay 12!

"Pupunta kaming Korea! Wanna Come!?" Wow.

"Kailan?!"

"Bukas!"

"What!? Bukas agad? Pwede pa ba?"

"Oo naman. Private plane naman ang sasakyan daw namin eh. So, ano na?"

"Sige! Game ako!"

"Okay, pack your things up. Feeling ko ay magtatagal tayo dun!" Matapos kong um-oo ay bago palang akong nagpaalam sa parents ko, for sure naman papayagan ako ng mga iyon eh. Busy naman sila sa work eh, para hindi na nila ako problemahin. Naglagay  na sila sa bank account ko ng pera para panggastos ko sa Korea, yun lang naman na ang kaya nilang ibigay. Okay, ang drama ko na. Hindi bagay sa akin. -_-