რამდენ საიდუმლოს ინახავს ოკეანე...
რამდენ ახალგარზრდას გაუნდია, მისთვის გულის ტკივილი...
რამდენ ახალგარზრდას, უტირია მასთან ერთად...
რამდენი ახალგაზრდა წაუყვანია ოკეანეს მასთან, სადღაც შორს... ბნელეთში...
რამდენ მშობელს უპოვია, მისი შვილის გვამი ოკეანის სანაპიროსთან...
მაგრამ, წუხდა კია ოკეანე? არა, ის მაინც შეუპოვრად აგრძლებედა ცხოვრებას, და სულ უფრო მეტი, მიჰყავდა თავისთან...
განა დასრულდება ეს?
არა!
ის არასდროს გაჩერდება!
სწორედ ახლა, იონჯუნიც სანაპიროსთან ზის და ფიქრობს...
ფიქრობს, რატომ ზის აქ...
ფიქრობს, რატომ ჰყავს ასეთი საშინელი ოჯახი...
ფიქრობს, რატომ არასდროს უმართლებს მეგობრებში...
საშინლად უნდა ახლა იქ შევიდეს...
მართალია, ღამის სამი საათია, მაგარამ მაინც უნდა, შევიდეს...
უნდა ოკეანეში ჩაიხრჩოს!
ადგა...
გადადგა ერთი ნაბიჯი. ამას მოჰყვა ორი, სამი, ოთხი და საბოლოოდ მივიდა დანიშნულების ადგილამდე....
ფეხის გულებზე, ნაზად ეხებოდა წყალი...
ძალიან სასიამოვნო იყო მისთვის...
ქურთუკი იქვე დააგდო, და წყალში შევიდა...
იგრძნო, როგორ იმატებდა წყლის ნაკადი...
ნელ-ნელა ფეხთ, მიწა ეცლებოდა...
ბოლოს ჩაიძირა. რათქმაუნდა, მან ხომ ცურვა არ იცოდა...
გრძნობდა მწარე წვას გულში...
არ უნდოდა სიკვდილი...
აღარ უნდოდა! გადაიფიქრა!
მაგარამ უკვე გვიანი იყო...
ღრმად შეტობა, იქიდან ვეღარ გამოვიდოდა...
განწირული იყო...
შეცდომა დაუშვა...
______________________________________
რა დავაშავე ესეთი🥲 მერამდენე დაუსრულებელი ფიკია🙂 ამასაც მივაგდებ ალბათ 🥲
YOU ARE READING
ME, YOU AND THE OCEAN |Bl|
Short Story" ამჯერად მისი გადარჩენა, ვეღარ შევძელი..." ------------------------------------------------------ 01.02.2023
