Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
0.1 [girls that nobody met, who wants hanging, story's beginning]
. .
Dışarıda hafif yağmur vardı, bot yerine ayakkabılarımı giydiğim için bağcıkları içine su çekmişti. İzlediğim pencere su damlacıklarıyla kaplanırken düşünebildiğim tek şey bunlardı.
Aniden bastıran yağmur ile kendimi yakın olan Seokjin hocanın kafesine atmıştım. Bugünün pazar olmasının şansını yaşıyordum yoksa kapalı dükkana giremeyecektim.
Yüksek ihtimalle o doludan hastalıktan gebermiş bir şekilde çıkardım.
Kaç dakika olduğunu saniye saniye hesaplar haldeydim artık. Dalıp gittiğim yerden ayaklarımı yere vurup ritimle gürültü çıkardığımdan bihaberdim. Seokjin hyung beni dürttüğünde refleksle başımı kaldırdım.
"Çok mu ıslak üstün başın? Gidip yukarıdan giyecek bir şeyler getirebilirim Taehyung"
"Gerek yok" diyerek geçiştirdim. Dünkü vasat yarış ve olanlardan sonra kafam iyice belirsizlikler silsilesiyle dolmuştu. Eve dönene kadar moralim bozuktu ve filmin başında koltukta uyuyakalmıştım.
Ama bu sabah aldığım mesaj ile kendime gelmem uzun süremi aldı. Gelen bildirimde "Babanı hiç mi merak etmiyorsun, ama o seni çok merak ediyor." yazılıydı.
Sosyal medyadan stalk yapmış rastgele birisinin yazdığına inanıyordum ancak mesaj daha ben bile babamın öldüğünü öğrenemeden atılmıştı. Bunca süre maillerimi kontrol etmemiştim ve görememiştim, daha yeni haberimin oluyor olması da garip hissettirmişti.
Sonuçta ölmeden önce onun hakkında bir şey yazılmıştı beni merak ettiğiyle ilgili ancak ben onu öldükten sonra görebilmiştim.
Hatta bir an paronayağım tutmuş ve türlü yaratıklar tarafından rahatsız edildiğimi bile düşünmüştüm. Bu işin her ne kadar saçma yanı olsa da babam hakkında olumlu şeyler düşünmek imkansız geliyordu.
