Η Καταδικασμένη

.The news.

Ξύπνησα λουσμένη στον ιδρώτα και βαριανασαινωντας  λες και κάτι με βασάνιζε στον ύπνο μου , το προβλημα είναι πως δεν μπορώ να θυμηθώ τι! Λογικά θα ειναι συνεπεια του χθεσινου μεθυσιου.

Aφού βγήκα από το μπάνιο , ετοίμασα πρωινό και κάθισα στον καναπέ να δω τηλεόραση. Μέτα από μια ώρα ατέλειωτης βαρεμάρας χτύπησε το κουδούνι και ήλπιζα να ήταν η κολλητή μου Αλισον. Σηκωθηκα απο τον καναπε και πηγα να ανοιξω την πόρτα , καθως απλωσα το χερι μου ωστε να πιασω το χερουλι άρχισα να έχω ένα περίεργο συναίσθημα αΐδιας και μισόυς, ξαφνικά δεν ήμουν πια στο σπίτι μου άλλα στο μπαρ που πήγαμε εχθές με τα παιδία. Ειμασταν μεσα στο χαος και χορευαμε, καθως χορευα κατι μου τραβηξε την προσοχη , γυρισα το κεφαλι μου να δω καλυτερα αλλα δεν βρηκα τιποτα το παραξενο με εξερεση μια κοπελα ξαπλωμενη στο πατωμα..γυρισα την προσοχη μου πισω στους φιλους μου και ακριβως μπροστα μου ηταν μια μαύρη φιγούρα "Οχι παλι"ειπα στον εαυτο μου.Πριν ενα μηνα εκλεισα τα 18 και απο τοτε εχω αρχισει να βλεπω αυτες τις"Σκιες" ή "Μαυρες Φυγουρες" οπως θελετε πειτε τα. Το θέμα ήταν οτι αυτή η συγκεκριμένη μαύρη φιγούρα είχε κάτι το διαφορετικό , δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω άλλα είχα το ίδιο συναίσθημα που έχω και τώρα.Και αυτο συνεβαινε για πρωτη φορα..υποθετω υπαρχει παντα πρωτη φορα για ολα τα πραγματα.

Όταν ξανά επέστρεψα στην πραγματικότητα είχα ανοίξει ηδη την πόρτα για κάποιο περίεργο λόγο και δίπλα μου καθόταν ο Λιαμ ο όποιος μιλούσε ακατάπαυστα και επισης τυχαίνει να είναι το πρώην αγόρι μου.Με τον Λιαμ ειχαμε χωρισει φετος το καλοκαιρι για διαφορους λογους αλλα ο κυριοτερος ηταν επειδη ηταν μαλακας.Τον κοιταξα στα ματια και ειδα πως ειχε μαυρους κυκλους, δουλεια του χθεσινου μεθυσιου. Προσπάθησα να τον βάλω να καθίσει και να μου εξηγησει τι είχε συμβεί ,άλλα δεν με άκουγε όσο και αν προσπαθούσα, αποφασισα να μεινω και 'γω όρθια μαζί του μεχρι που τελικα τον επισα να κατσουμε στον καναπε να μου πει τι είχε συμβει.

Με εκανε να περιμενω λιγα λεπτα και ξεκινησε να λεει "Εμ...Λυδια δεν ξερω πως να σου το πω αυτο.."τον κοιταξα με  ενα αποριμενω υφος και του εκανα νοημα να συνεχισει "Μηπως να σου φερω λιγο νερο να πιεις;" πηγα να πω αλλα με διεκοψε " Παω στην κουζινα να πιω νερο" και σηκωθηκε χωρις αλλη λεξη.Καθως περιμενα τον Λιαμ απο την κουζινα χτυπησε το τηλεφωνο και πηγα  να το σηκωσω "Παρακαλω".Στο τηλεφωνο ηταν η μητερα της Αλις , η οποια ακουγοταν θλιμμενη και κουρασμενη.Αφου εκλεισα το τηλεφωνο αρχισα να περπαταω προς τον Λιαμ ο οποιος με κοιτουσε με οικτο αλλα στα μισα της διαδρομης αρχισα να νιωθω πως τα ποδια μου δεν με αντεχαν αλλο και προτου το καλαβω βρισκομουν πεσμενη στο πατωμα.Ακουσα βαρια και γρηγορα βηματα προς το μερος μου ηταν ο Λιαμ που ετρεξε να με αγκαλιασει.Τον αφησα να με κρατησει ενω εγω αρχισα να κλαιω με λυγμους καθως φωναζα πως η κολλητη μου ηταν νεκρη.Η Αλι ηταν νεκρη.Πως ηταν δυνατον αυτο; Πως ειχε συμβει;Αρχισε να μειωνεται η οραση μου και μετα απο λιγο ολα ηταν μαυρα.Ξυπνησα στον καναπε και ο Λιαμ με κοιτουσα με αυτα τα ομορφα καστανα ματια.Μου ειπε πως λιποθυμησα, κατι που ηταν περιεργο απο την στιγμη που δεν εχω καποιο προβλημα.

"Θελεις να μεινω;" με ρωτησε  καθως μου χαϊδευε τον ωμο, του ειπα πως θα ημουν ενταξει και του χαρισα το πιο πειστικο χαμογελο μου. Μου χαμογελασε και εφυγε.