Η Καταδικασμένη

The Academy

"Στην ποια?!"ειπα καθως ενα μειγμα συναισθηματων εκαναν την εμφανιση τους."Στην Ακαδημια Shadows" με κοιταξε ο Τζειμς ολο περηφανια.Προτου το καταλαβει ειχα σηκωθει απο το κρεβατι , ειχα βγαλει τον ορο και πηγαινα προς την πορτα.Αλλα ηταν πιο γρηγορος απο μενα ακομα και με το προβαδισμα μου.

Με σηκωσε οπως ο γαμπρος σηκωνει την νυφη οταν φτανουν σπιτι μετα το γαμο.Ξεκινησε να με πηγαινει προς το κρεβατι μου, αρχισα να του παραπονιεμαι αλλα προτου προλαβω να πω ή κανω κατι καποιος μπηκε μεσα και απο εκει που ημουν στην ζεστη αγκαλια του Τζειμς , χωρις καμια προειδοποιηση βρεθηκα στην κρυα αγκαλια του πατωματος. Ακουσα φωνες να φωναζουν κατι αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω τι ελεγαν επειδη ολα γυρνουσαν, καποιος με επιασε και με βοηθησε να σηκωθω αλλα ολα ηταν τοσο θολα οποτε δεν μπορεσα να καταλαβω ποιος ηταν , οταν με αφησαν μονη μου να σταθωορθια ολα αρχισαν να γινονται μαυρα και ξανα επεσα στην αγκαλια του πατωματος.

Ξυπνησα για ακομα μια φορα στο ιδιο δωματιο αλλα αυτη την φορα ειχα χειριπεδες στα χερια και απεναντι αντι για τον Τζειμς καθοταν ενας αντρας που δεν φαινοταν πολυ χαρουμενος με την παρουσια μου. Αφου βεβαιοθηκε πως ειχα ξυπνηση , σηκωθηκε και μου ζητησε να σηκωθω και εγω.Βγηκαμε απο την αιθουσα και αρχισαμε να περπαταμε προς...η αληθεια ειναι πως δεν ειχα την παραμικρη ιδεα που με πηγαινε αλλα ειχα την αισθηση πως δεν ηταν για ενα θερμο καλωσορισμα.

Ο διαδρομος στον οποιο περπατουσαμε ηταν γεματος παλιους πινακες. Μετα απο λιγο φτασαμε σε μια μεγαλη αιθουσα που ηταν πανεμορφη απο πανω εμπαινω το φως του ηλιου και την εκανε να μοιαζει μαγικη , απεναντι μας υπηρχε μια μεγαλη ξυληνι πορτα σκαλισμενη με σχεδια.

'' Περιμενε εδω '' μου ειπε ο αντρας με σοβαρο υφος.Καθως ανοιγε την πορτα ακουσα φωνες απο μεσα και η μια απο αυτες ηταν του Τζειμς , αφου περιμενα για κανενα πεντα λεπτο ηρθε ο ιδιος αντρας που ειχε φερει ως εδω και μου ειπε να μπω μεσα.Η αιθουσα ηταν μεγαλη με πολλες βιβλιοθηκες γεματες βιβλια και ειχε παντου τραπεζια που λογικα καθοσουν για να διαβασεις αλλα στο κεντρο υπηρχε ενα μεγαλο τραπεζι. Ειδα τον Τζειμς που με κοιταζε και μετα κοιταξα τον αλλον αντρα που λογικα ηταν μεγαλυτερης ταξης.

"Βγαλ' της τις χειροπεδες δεν ειναι αναγκαιο" ειπε ο Τζειμς και κοιταξε τον αντρα που καθοταν απεναντι μου , αυτος εκανε ενα νευμα συμφωνιας και ο αντρας που με ειχε φερει εδω ηρθε και μου εβγαλε τις χειροπεδες.