Η Καταδικασμένη

The kiss

Ακουσα την φωνη του Τζειμς να λεει το ονομα μου με αυτην την προφορα που εχω αγαπησει , ανοιξα τα ματια μου και ειδα πως καθοταν διπλα μου με ενα ανησυχο βλεμμα."Τι εγινε;"τον ρωτησα και  κοιταζοντας με στα ματια με ρωτησε αν θυμομουν τι ειχε γινει εχθες κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου , δυστυχως θυμομουν.Αλλα ειχε γινει και κατι αλλο το εβλεπα στα ματια του."Εμ..." ξεκινησε ο Τζειμς να λεει αλλα δεν μπορεσε να τελειωσει."Εγινε και κατι αλλο ε;" κοιταξε κατω στα χερια του "Δεν μπορεις να μου το κρυψεις , το καταλαβα απο το βλεμμα σου οποτε πες μου" Με κοιταξε στα ματια "Δεν ξερω πως θα το παρεις αυτο που θα σου πω" εκανε μια παυση και του εκανα νοημα να συνεχισει "Αλλα οταν κοιμοσουν σε καλυπτε αυτη η μαυρη δυναμη που ειχες απελευθερωσει στην βιβλιοθηκη"

Ειχα μπερδευτει , "Τι εννοεις με καλυπτε;" "Εννοω οτι σε ειχε περικυκλωσει να το πω σαν μια ασπιδα , σαν να ηθελε να σε προστατευσει."Ο Τζειμς ειδε οτι δεν απαντουσα και συνεχισε "Επισης ολοι η Ακαδημια ξερει για αυτο που εγινε στην βιβλιοθηκη και απο την στιγμη που ο πατερας μου ειναι ο διευθυντης της Ακαδημιας ειναι μεγαλο γεγονος.."

Τον κοιταξα με ενα εκπληκτω υφως "Ο πατερας σου ειναι ο διευθυντης της Ακαδημιας?!" με κοιταξε σαν να ηταν μικρο αγορι και εγω αυτη που τον μαλωνε "Ναι.." μου ειπε και αμεσως γουρλωσα τα ματια μου."Τι θα λεει τωρα για μενα, και θα θεωρει πως ειμαι καμια μαγισσα!" Well , ειπε ο Τζειμς "1. Αν ησουν μαγισσα δεν θα σε ειχα φερει εδω απο την αρχη και 2. Δεν μοιαζεις καθολου με μαγισσα.Αυτες ειναι πολυ πιο υπουλες και ομορφες και..." ειπε ο Τζειμς καθως χανοταν στις σκεψεις του.

"1. γιατι μ εφερες εδω?! και 2. δεν υπαρχουν μαγισσες!" ειπα με σιγουρια , ο Τζειμς με κοιταξε και γελασε και 'γω τον κοιταξα με ενα περιεργο βλεμμα και καταλαβε πως μιλουσα σοβαρα.

"Ω! μιλας σοβαρα..σωστα πιστευεις πως εισαι ακομα θνητη σορρι.."

"Τι εννοεις πιστευω πως ειμαι θνητη?! Τι αλλο μπορει να ειμαι;"τον κοιταξα ολο απορια."Πρωτον δεν ξερουμε ακομα με σιγουρια τι εισαι αλλα απο την στιγμη που επεζησες μετα απο δαγκωμα δαιμονα , σιγουρα δεν εισαι θνητη αγαπητη μου Λυδια."

Αρχισα να πηγαινω πανω κατω στο δωματιο και καθως επεξεργαζομουν ξανα και ξανα αυτα που μολις μου ειχε πει ο Τζειμς αρχισα να νιωθω οτι ολη μου η ζωη ηταν ενα ψεμα και μαζι με αυτο ηρθε ενα κυμα αργης και αρχισα να θυμωνω με τον Τζειμς που ξαφνικα μου αλλαζε ολη την κοσμοθεωρια.Κοιταξα τα χερια μου και ειδα παλι αυτη την μαυρη ενεργεια να απελευθερωνεται και ενα κυμα πανικου με διαπερασε και αμεσως κοιταξα τον Τζειμς ο οποιος ειχε σηκωθει και με κοιτουσε."Μπορεις να το ελενξεις;" με ρωτησε γεματος ανησυχια."Οχι , δεν ξερω..βασικα νομιζω πως παθαινω κριση πανικου.."τον κοιταξα και τα ματια μας συναντηθηκαν , εκανε ενα βημα μπροστα και τωρα βρισκομασταν σε αποσταση αναπνοεις με κοιταξε στα ματια και μετα κοιταξε τα χειλη μου και προτου το καταλαβω τα χειλη του ειχαν βρει τα δικα μου.Στην αρχη εμεινα ακινητη απο το σοκ αλλα μετα ανταπεδωσα το φιλι , αρχισε να με φιλαει παθιασμενα με επιασε απο την μεση και με ακουμπησε στον τοιχω , αρχισε να με φιλαει στο λαιμο και σε καθε φιλι με διαπερνουσαν ηλεκτρικα ρευματα.Τοτε καποιος μπηκε μεσα στο δωματιο και αμεσως τραβηχτηκαμε ο ενας απο τον αλλον. Ηταν η κοπελα που με φροντισε εχθες , και τοτε μου ηρθε φλασια βρισκομασταν ακομα στο δωματιο της..

"Χει , Βιρτζινια.." ειπε ο Τζειμς στην κοπελα που μολις εμαθα το ονομα της. " Για ποσο θα κρυβεσαι απο τον μπαμπα;" τον ρωτησε η Βιρτζινια "Αφου ξερεις πως ειναι να εισαι μαζι του καθε μερα , δεν εγκρινει τιποτα απο οτι κανω."

"Και αυτο γιατι;"

"Επειδη ειναι βλα..." καθως ο Τζειμς πηγε να τελειωσει τη φραση του η Βιρτζινια τον κοιταξε με ενα σοβαρα βλεμμα..

"Σε ευχαριστω για εχθες Βιτζινια"ειπα , εκεινη με κοιταξε και μου ειπε:

"Ο Τζειμς ζητησε την βοηθεια μου , και ακομα και αν ειναι βλακας παραμενει ο αδερφος μου" για ακομη μια φορα εμεινα σαν χανος κοιταζοντας τον Τζειμς , εκεινος μου εκανε μια περιεργη γκριματσα και τον χτυπησα στον ωμο και εκεινος με σκουντηξε.