💚 𝙎𝙊 𝙄 𝙒𝙄𝙇𝙇 𝙎𝙏𝙊𝙋 ❤️ 𝚈𝙸𝚉𝙷𝙰𝙽 - Complete -

💚🌹 Chapter 1 🌹❤️

බනී....

දන්නවාද මට හරි පාළුයි....මට දැනෙන්නෙ මේ ලෝකේ ඉතිරි වෙලා ඉන්න එකම කෙනා මන් වගේ....තමන්ගෙම කියන්න කාත් කවුරුත් නැති එකට වඩා මන් කවුද කියන්න මංවත් නොදන්නකොට.....ඇති වෙන ඒ හැඟීම.... මැරෙන්න හිතෙන වාර අනන්තයි.....ඒත් මට දුකයි.....මගේ මතකේ තියෙන ඒ පුංචිම පුංචි කාලෙ.....ඒ ලස්සනම ලස්සන මතකත් අතීතේ වගේම අමතක වේවි කියලා මට බයයි....මට ඕනා ඒ හැමදේම සදහටම මතක තියාගන්න.....ළඟින් ඉන්න බැරි උණත් මට ජීවිතේ කියලා දුන්න....ආදරේ කියලා දුන්න....ඒ ඇස් ඒ උණුහුම සදහටම මතක තියාගන්න......
•
••
•••
••••
•••••
යීබෝ හොස්පිට්ල් එකට ආවෙ කලබලෙන්....අවුරුදු දෙකක් පුරා එයා හැමදාම එනකං බලන් හිටපු වගේම එන්න එපා කියලත් ප්‍රාර්ථනා කරපු දවස අන්තිමේ උදා වෙලා....

කලබලේ වැඩි කමටම ඔළුවත් අවුල් වෙද්දී යීබෝ කොරිඩෝව දිගේ දුවන් ගියේ ඇස් වලින් ගලන කදුළු අත් දෙකෙන් පිහ පිහ.එයාට යන්න ඕනා උණේ එයා දවසෙ වැඩි හරිය ගත කරපු එයාට ගෙදර තරම් හුරු උණ ඒ කාමරේට උණත් හොස්පිට්ල් එකෙන් කතා කරලා කියපු දේ මතක් වෙද්දී සුපුරුදු කාමරේ දොරත් පහු කරන් යීබෝ ගියේ doctor හම්බවෙන්න....

"doctor මුණ ගැහෙන්නෙ නැතුව ලෙඩාව බලන්න යන්න එපා කියලා doctor mr යිබෝව දැනුවත් කරන්න කිව්වා...."

ලැබුණු පණිවිඩේ නිසා තිබුනාටත් වඩා ප්‍රස්න හිතට වද දෙද්දී යීබෝ doctor ගෙ කාමරේට ඇතුල් උණා....

"doctor...."

"එන්න යීබෝ වාඩි වෙන්න..."

doctor කිව්වේ ළඟ තිබුණ පුටුව යීබොට පෙන්නන ගමන්....වාඩි වෙවී ඉන්න ඉස්පාසුවක් නැති උණත් යීබෝ අකමැත්තෙන් උණත් වාඩි උණා....

'එයා....එයා මට නොකියාම යාවිද....'

මුළු ඔළුවම ඒ ප්‍රස්නෙන් විතරක් පිරෙද්දී ඇගිලි වලින් නළල මිරික ගන්න ගමන් හොද හුස්මක් අරන් යීබෝ doctor දිහා බැලුවා.යීබෝ දිහාම බලන් හිටපු doctor ගෙ මූණ අනුකම්පාවෙන් පිරිලා තිබුණා....

"mr යීබෝ....ටිකක් සන්සුන් වෙන්න..."

doctor කිව්වේ මේසේ උඩ තිබුණ වතුර එක යීබොට දික් කරන ගමන් වෙද්දී අතට ගත්තු වතුර එක යීබෝ එක හුස්මට බීලා ඉවර කරද්දි doctor කතාව පටන් ගත්තා.