VATANIM SENSİN. Orda Bir Vatan Var Uzakta O Vatan Bizim Vatanımızdır.

TEŞEKKÜRLER SEVDİKLERİM

Okul kelimesini duyduğum ilk zamanda çok mutlu olmuştum.
Sonrada ilk defa katıldığım bu ortama  ayakuyduramadıgımı fark ettim.Okumaya geçtiğimiz dönemde çok fazla zorlandım.
Sevgili büyüklerim, sizin için küçük fakat benim için  çok büyük sorunlar yaşadım kendi içimde.
Okul ve sınıf benim için bilmediğim bir ortamdı. Bazen nasıl davranmam gerektiğini bilemedim. Bazı şeyleri anlaya bilmek için, anneme ve sevgili Nurcan Okumuş  öğretmenime defalarca kez sorular soruyordum. Okumayı bilmediğim için çok fazla zorlanıyordum.
Diğer arkadaşlarım ile benim aramda çok fazla fark vardı. Sevgili büyüklerim bu gayet normal bir durummuş annem hep öyle derdi. Çünkü her çocuk bir değildir. Her çocuğun özelliği farklıdır.
Çok çabalasam da okumayı bir türlü sökemedim. Okuyamadığım için sınıfta kalabilirdim. Fakat   sınıfta kalmak istemiyordum. Çünkü annemden sonra beni çok seven bir melekle tanışmıstım.Ayrıca arkadaşlarımdan ayrılmak istemiyordum.Öğretmenim ve annem benim için çok çabalıyordu.
Öğretmenim sınıfta kurallar koyuyordu.
İlk başta bu kurallar beni zorlasa da zamanla hoşuma gitmeye başlamıştı.
Tıpkı annem gibiydi öğretmenim.
Bazen tatsızlık yaşadık sınıfta,bazen güldük eğlendik, bazen de küstük.
Çünkü hepsi çok normal şeylerdi.
Tüm bu durumların üstesinden gelebilmek büyük bir zaferdi benim için.

Birgün aynaya bakarak kendime söz verdim.Önce okumayı başaracağım.
Sonra annem gibi hep birşeyler yazacağım. Sonrada Nurcan Öğretmenim gibi tatlış bir öğretmen olacağım.

Sevgili Nurcan Okumuş ögretmenim sizi çok seviyorum.
Öğretmenler öğreticiler çok değerli insanlarmış. Biz çocuklar ailemizden sonra öğretmenlerimiz tarafından eğitilirmişiz.

Annem sürekli olarak; öğretmenlerine karşı saygılı ol kızım Öğretmenin senin ve arkadaşların için kendi ailesini bırakıp hergin okula geliyor sizlere eğitim vermek için diyordu.
Çok haklı annem. Çünkü ögretmenler çok fedakârlık yapıyor.
Ben okulda ki "BAMBU" diye sevdiğiniz öğrenciniz. Her geçen gün daha iyi anlıyorum.
Şimdi başardım galiba...
Şuan yazı yazıyorum. Öğretmenim hem de bir yazar edasıyla. İnadına yazıyorum hemde bilemediğim, yazamadığım her kelimenin inadına.
Rehber Gamze ögretmenim "Her çocuğun zamanı vardır" demişti. Benimle. Oyunlar oynamıştı.
Ümit ögretmenim her daim benim ve diğer arkadaşlarıma çok destek oldu.

Nurcan öğretmenim iyiki benim öğretmenim oldun.
İlerde büyüdüğümde öğretmen olmak istiyorum.
Şuan kalemi tutup yaza biliyorsam  senin sayende. Okul benim ikinci yuvam.
Sizde annemden sonra ikinci manevi annemsiniz.
Hâlâ size çok soru soruyorum.
Öğrenmek,bilmek istiyorum.
Bana okumayı yazmayı öğrettiğiniz için çok teşekkür ederim.
Ailemden sonra birçok şeyi okulda ögrendim ben.
Biliyor musunuz?
Benim öğretmenim o kadar tatlı bir kadın ki!
Ayrıca çok komik.
Sanki birazcık ben ona benziyorum. Buda beni çok mutlu ediyor.
Canım öğretmenim seni çok seviyorum.
"Sen bir ustasın ben bir madenden taş,
Sen işleyeceksin beni ve ben bir elmas olacağım.
Canım annem,
Canım babam,
Canım kardeşim,
Canım Nurcan öğretmenim,
Canım Gamze ögretmenim,
Canım Ümit ögretmenim,
Canım kendim,
ve Okulumuzun değerli öğretmenleri hepinizi çok seviyorum.
Hep mutmuslu olun.
Şimdi ben 2-B sınıfında okuyan minik bir Hiranur'um yarınlar benim için,yarınlar  bizim için.
Duygularımı belirtmem için beni yazmaya teşvik ederek  korkularımı yenmemi sağlayan anneme çok teşekkür ederim.
Bu sanat kitabına beni keşfettiği için çok teşekkür ederim.
Sevgilerimle.