Lovely

EP_3

"ကိုကို အင့် ငယ်~ ငယ် သေးထွက်သွားပြီ"

" အင်း။ ကိုယ်သိတယ် အဟင်း"

ခုချိန်မှာငယ်ကခြေပျက်လက်ပျက်လှဲနေရင်းအ‌နေအထားကို ကိုကိုက ဒူးထောင်ပေါင်ကားစေကာ ထိုကားထားတဲ့‌ပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်ပြီး ငယ့်အစိလေးကိုလက်မနဲ့ပွတ်ချေ‌နေတာ။ငယ့်အဖုတ်လေးကိုလဲတဏာရာဂအပြည့်နဲ့သဘောတကျစိုက်ကြည့်နေလေရဲ့။ကိုကိုကဘာတွေသဘောကျနေလဲမသိပေမဲ့ ငယ်ကတော့ တစ်ခါမထွက်ဘူးပဲ ဒီတစ်ချီမှကောင်းလွန်းပြီးသေးထွက်ကျတာမို့ ရှက်မိသည်။အခုဆို ငယ်စောက်ပတ်လေးကသေးတွေရော စောက်ရည်တွေရောနဲ့ရွှဲပျစ်နေသည်။ငယ့်‌စောက်ပတ်ကိုကလိနေသည့်ကိုကို့လက်ချောင်းမှာလဲ ငယ့်အရည်အရွဲတွေနဲ့။အိပ်ရာခင်းပေါ်မှာလဲ လက်ကျန်အရည်လေးတွေကတစ်စက်စက်နဲ့ကျနေသည်။ကိုကိုကတော့ငယ်ပြောတာကို ဘာမှမကြားသည့်အလား ငယ့်အဖုတ်လေးကို သူလက်နဲ့ဆော့နေတာမရပ်။ပို,ပိုသာဖိ,ဖိပွတ်နေတော့သည်။အစိလေးကိုလက်မနဲ့ကလောက်လိုက် စောက်ဖုတ်ကိုဖြဲ,ဖြဲကြည့်လိုက် တစ်ခါတစ်ခါ လက်မနဲ့လက်ညှိုးပေါင်းပြီးအစိကိုတောက်လိုတောက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေလေရဲ့။ အလိုလိုမှသေးထွက်ကျလို့နူးနေတဲ့ ငယ့်အစိလေးက အခုတော့ ကိုကို့လက်ထဲမှာလုံးလည်လိုက်‌နေတော့သည်။ငယ့်မှာတော့ခုမှပြီးခါစကိုကလိခံနေရလို့ တစ်ချက်တစ်ချက် ဆန့်ငင်ဆန့် ငင် နဲ့တွန့်,တွန့်သွားသည်။

"ရှက်~ ရှက်တယ် ဟင့် တော်~တော်တော့"

"ငယ်ကလည်းကွာ ဘာရှက်စရာလဲ ငယ်အရမ်းကောင်းလို့သေးထွက်သွားတာကို ယောက်ျားကပြုစုပေးတာလေကွာ တခြားသူမှမဟုတ်တာကို ဟင် ငယ်အရမ်းကောင်းတယ်မလား"

"ဟင့် မမေးနဲ့ အင့်ဟာ ဖယ်ဆို"

ကိုကိုကမဖယ်။ငယ်က ကိုကို့ရင်ဘတ်ကိုခြေထောက်နဲ့ ခပ်ဖွဖွလှမ်းကန်တော့ ငယ့်အဖုတ်ကိုပွတ်နေရာကနေ ငယ့်ခြေထောက်လေးကို လှမ်းချုပ်ထားလေရဲ့။

"ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်"

"ကိုကို ငရဲကြီးမယ် ကိုကိုကလည်း ဟိုဟာမလုပ်ရရင်ဒီဟာလုပ်နဲ့"

ချုပ်ထားရုံတက်မဟုတ်ပဲ ငယ့်ခြေချောင်းလေးတွေ ခြေဖမို့လေးတွေကိုတပြွစ်ပြွစ်နဲ့စုပ်ယက်နေပြန်သဖြင့် ငယ်မှာခေါင်းထောင်ကြည့်ကာတားယူရသည်။ဒါလည်းပြောမရ ငယ်အတင်းရုန်းမှလွှတ်ပေးသည်။