Maandag:
Ik stap uit bed en ren naar m'n ouders kamer om te kijken of mama er alweer is. Als ik aankom in de kamer van m'n ouders kamer is mama er niet. Teleurgesteld loop ik naar beneden, het voelt opeens koud, dus ik pak een vest. Ik smeer een paar boterhammetjes met ja, ja pindakaas (SPELLINGS ALARM, ALS JE EEN HEKEL HEBT AAN SPELLINGSFOUTEN, SLA DEZE ZIN OVER!!! Al is pienutbutur, op z'n aller-aller foutst gespeld. Voor degenen die het nog niet door hadden ik heb het nu over het Engelse woord voor pindakaas een veel logischer woord voor pindakaas is pindaboter, want wat heeft pindakaas met kaas te maken pindaboter is veel logischer.)Maar ik moet vandaag gewoon naar school en het is al tien voor acht, dus ik ben al laat. Op de fiets denk ik de hele tijd na over oom Floris, hij kan niet dood zijn, of kan hij juist niet niet dood zijn, ik weet het niet meer. Uiteindelijk kom ik op school, volgens mij is de bel al gegaan. Ik zie ook niemand die nog zoekt naar een lokaal ofzo. Ik kijk op m'n mobieltje en kom er (misschien net iets te laat) achter dat het tien over half negen is dus ik ben tien minuten te laat. Gelukkig heeft paps voor de zekerheid een briefje meegegeven.
Ik zoek het lokaal op en meneer Bunschen vraagt waar ik zo laat vandaan kom, oké toen moest ik het zeggen.
"Sorry, mevrouw ehhh, meneer maar mijn vader heeft een briefje geschreven en ik denk dat U het dan wel begrijpt" maar ik had door dat het meer klonk als "sorrrriee, mmmmmevvreehmeneeeerrr mmbkbriefjeubxjj drhjvdtynvdftfghbb uuu, bbbbugrijpttt...?" O help, dat klonk niet goed maar ik geef het briefje en ren snel naar mijn plaats.
Ik probeer te doen alsof er helemaal niks gebeurt is, al lukt dat niet zo goed, oké over naar Duits. Oké vierde naamval, uuuhhhh bis, entlang, gegen, laat maar hier wil ik jullie niet mee vermoeien. Opeens draait Eva zich om.
"Wat is er?" Fluistert ze. Niks hoor, zeg ik.
"Daar geloof ik niks van, je ziet helemaal rood." Zonder na te denken voel ik aan mijn wangen, ze zijn bloedheet.
"Emma! Wat zijn de woorden uit de der-groep." Ehhh, ehhh, ik bedenk een smoesje wat bij mij tamelijk lang duurt, aangezien ik niet echt goed kan liegen, uiteindelijk kom ik op een idee en vraag of ze mijn brief al heeft gelezen, dat vraag ik zo zielig als mogelijk is voor het geval dat ze hem al heeft gelezen, niet dus!
De bel gaat. Ik loop naar de schoolzaal de pauze lijkt veel te snel om te gaan. We lopen naar het aardrijkskundelokaal. Vlak voor ik het lokaal in kan kom ik m'n vader tegen.
"Pap, wat doe jij hier?"
"Mama, mama is terug!" Hijgt papa. Ik kijk een beetje verbaast geschrokken van papa naar meneer Heuvel.
"kom je?" Meneer Heuvel knikt goedkeurend en ik loop met papa mee. Bij de conciërge legt papa gauw wat uit en we mogen direct door. Als ik mijn fiets wil pakken zie ik dat een of andere "grappige" jongen mijn fiets op zijn kop heeft gezet "en waarschijnlijk de banden heeft lek geprikt, want die zijn zo slap als, als ehhhh, zo slap als pannenkoeken. Ik ren papa achterna, hij wilde net zijn auto gaan uitparkeren.
"Pap, pap, ik ehhh, mijn banden, die jaa, stomme bovenbouwers" oké was dat de chronologische volgorde? Naar mijn idee niet. "Oké, wil je het nu normaal vertellen Emma?" Ja pap.
"Ik ging dus mijn fiets pakken... Blablablablablablablabla ... Dus toen ... Blablablablablablabla. Maar kom je nu mee naar de conciërge om het te melden?"
"Ja hoor, ook dat nog." Daar lopen we dan, naar de conciërge, tot we aankomen. Na het hele verhaal ook blablabla aan de conciërge te hebben vertelt, stelde de conciërge voor om de bewakingsbeelden te bekijken.
"Wanneer denk je dat het is gebeurt?" Ik denk halverwege het eerste uur, dus dat zeg ik ook maar. ERROR 404. ERROR 404, wat? Dat kan niet!
Dat betekent dus dat degene die mijn fietsbanden heeft lekgeprikt weet hoe je gegevens van de schoolcomputer moet wissen en dat kan echt geen leerling zijn, geen bovenbouwer dus. Maar waarom dan? Om mij langer op school te houden? De conciërge snapt het natuurlijk niet en we laten mijn fiets maar in de lerarenfietsenstalling, die is tenminste overdekt.
JE LEEST
Moord, en dan?
RandomIk heb je gezien, probeer maar niet om iemand te bevrijden. Of je zult ze nooit meer terug zien. En denk maar niet dat dit alles was. We komen terug...