Σκούρο Γκρι

Κεφάλαιο 17

Οι θαμώνες στο μπαρ ήταν λίγοι, όμως το βουητό των φωνών τους στα αυτιά του Έντουαρντ έφτανε πιο πυκνό και από το χιόνι που κάλυπτε τα σκοτεινά μάτια του. Είχε αποφασίσει να φύγει από την έπαυλη, είχε διαλέξει τη μοναξιά για συνοδό εκείνο το βράδυ, δεν ήταν σίγουρος για το τι ήταν ικανός να κάνει αν δεν απομονωνόταν από όλους. Κυρίως από τη Στάζια.

Σαν άκουσε πως ο Μικαέλ αναγνώρισε τη φωνή που, κατά τα λεγόμενα και την έρευνα του Όλιβερ, ανήκε στον Μαξίμ και κοίταξε το άδειο βλέμμα τής Στάζια, άδειασε κι εκείνος. Όμως αυτό το κενό έπαψε να υπάρχει μόλις έφυγε από την έπαυλη και μπήκε στο αυτοκίνητο του ενώ απαγόρευσε στους άνδρες του να τον ακολουθήσουν. Ένα άνευ προηγουμένου ξέσπασμα τύλιξε τους μύες του, τους καρπούς, ολόκληρα τα χέρια του, μέχρι που εκείνα ξεκίνησαν να χτυπούν με μανία το τιμόνι του αυτοκινήτου του. Ούρλιαξε, έβρισε, έβγαλε άναρθρες ζωώδεις κραυγές και αφού κατεύνασε τους παλμούς του, ξεκίνησε για το μπαρ. Ήθελε όσο τίποτα να μείνει σπίτι και να πιει κάθε μπουκάλι με αλκοόλ που υπήρχε μέσα στο δωμάτιο με το πιάνο, όμως αυτό ήταν αδύνατο, φοβόταν μήπως η Στάζια έμπαινε μέσα και τον έβλεπε σε εκείνη την άθλια κατάσταση, φοβόταν μήπως υπό την επήρεια του αλκοόλ και των σκέψεων του τής έκανε κακό. Διαόλισε τον εαυτό του που δυστυχώς το τελευταίο που ήθελε να τής κάνει, ήταν κακό.

Έκανε νόημα στον μπάρμαν να του γεμίσει ξανά το ποτήρι και χάθηκε στις σκέψεις του: «Η επίδειξη των γνώσεων και των ικανοτήτων μου δεν είναι καταγεγραμμένες στο άμεσο πρόγραμμά μου». «Δεν ήταν ο στόχος μου να τον σκοτώσω, μόνο να τον τραυματίσω!»

Ο Μαξίμ είχε εμφανιστεί στη ζωή του Έντουαρντ ως κάτι παγερά αδιάφορο, είχε καταλήξει μέχρι και να ξεχάσει την ύπαρξη του, φτάνει που η πάλη του με τη Στάζια στάθηκε αφορμή για να μπει εκείνη στη ζωή του Έντουαρντ. Όμως πόσο τυχαία ήταν τελικά αυτή η... πάλη, πόσο τυχαία ενημερώθηκαν οι Βότριτς από τον Μαξίμ ότι οι Tritons ετοιμαζόταν να τους επιτεθούν στη Βαρκελώνη και πόσο τυχαία ήταν η δολοφονία του Βέγκα, η παρουσία του Μαξίμ στην Ελβετία δύο μέρες μετά και η κρυφή κουβέντα που είχε με τη Στάζια αργά το βράδυ; Ο Τζιάκομο από την άλλη, ποια σχέση είχε, όχι μόνο με τη Στάζια, αλλά και πλέον με τη ζωή του Έντουαρντ. Γιατί παρεμβάλλονταν ξανά σε αυτή, αν λάμβανε κάνεις υπόψιν πως η Αντριάν πλέον δεν ήταν ζωντανή; Από τον Έντουαρντ τι ζητούσε; Η Στάζια αν τον βοηθούσε, γιατί τον βοηθούσε και ταυτόχρονα, γιατί έδειχνε πως ήθελε να ξεφύγει από όλα αυτά το συντομότερο δυνατόν; Θα έσπαγε το κεφάλι του, τα ερωτήματα ήταν τόσα που μούδιαζαν τον εγκέφαλο του, όσο έπινε όμως γινόταν πιο αχνά και μετά από κάποια στιγμή ξεθώριασαν.