KARANLIK ADAM

BÖLÜM 1

Merhaba arkadaşlar aslında iki hikaye yazmıştım.Birisi harika tutulmuştu ama onu sildim bir nedenden dolayı.Şimdi ise tekrar aranızdayım.Bu ilk ciddi ciddi yazdığım ilk hikaye olacak.Umarım beğenirsiniz.Sevgilerimle...Multide kızın kombini var.İyi günler...

Karanlık bir o kadar da soğuk ve ürkütücü bir sokağın ortasındayım.Etrafta yanmış gazate kağıt parçalarından hiçbirşey yoktu.Burnuma uzaklardan pis bir yanık kokusu geliyordu.Sanki yanmış insan parçaları kokuyordu.O derece tiskindirici bir kokuydu bu.

Ellerimi kollarıma sürterek ısınmaya çalışıyorum bir yandan da yürüyorumdum.Yürüye yürüye kendi kendine sallanan salıncağın yanındaki banka geldim.Yavaşça oturdum.Gözlerim salıncakta kitli kalmıştı.Sanırım irkilmiştim.Çünkü salıncak beş dakikadır kendi kendine sallanıyordu.Normalde salıncağın şu an durması gerekirdi.Ama bu salıncak...Sanki birisi sallanıyor ama ben göremiyorum gibi.Aklıma başka şeyler gelmiyor değil?

Karanlık,soğuk bir o kadar da ürkütücü,yanık ölü kokan bir koku ve kendi kendine sallanan salıncak ile birlikte tek başımayım.Sanki zaman durmuş herkes donakalmış bir tek ben donmamışım gibi.

İlerde siyah silüetli,uzun boylu birisinin beni izlediğini fark ettim.Demek ki kimse donmamış.İlk görmemiş gibi yaptım.Başka yerlere baktım bir süre.Tekrar bakmak için kafamı kaldırdığımda yoktu.Gitmişti.Belki de hala buralardadır.Beni izliyordur diye düşünmeye başlamıştım ki önümdeki salıncağın birden durmasıyla irkildim.İçimde bir kıpırtı hissettim.Sanki içimden biri geçmiş gibi...

O korkunç rüyadan öksürerek uyandım.Gözümden bir damla yaş aktığına bile eminim.Öksürüklerim fazla artmıştı.Boğazımdan balgam bile gelmişti.Gözlerim kararmaya ve nefes alamama ya başladığımda anladım ki astım krizi geçiriyordum.

Ağzıma birşey sokulduğunda ilacım olduğunu anladım.İlacı elime alıp o iğrenç şeyi içime çektim.İğrenç ilacım beni hissettirmişti.Her zaman iyi hissettirir.Eksik olmasın!

Nefesimi daha düzenli almaya başladığımda Dilek taramalı tüfek gibi başladı konuşmaya.

"Kızım korkuttun beni ya.Yüreğim yarım oldu resmen.Kalp krizi geçirerek kalktım yataktan.Hayır yani bir dahaki ne ne zaman kriz geçireceğini söyle hazırlıklı olayım.Bu böyle olmuyor bebeğim yani."

Son sözünü söyleyince benim dinlemekten bezmiş halimle karşılaştı.Kulaklarım alıştı artık bu konuşmaya ama insan yine de beziyor.Hele bir süre sonra hiç dinleyesim gelmiyor.

"Tamam dilek sakin ol ve teker teker konuş!"

Dilek baş parmağını dudağına götürüp hafif ritimle vurmaya başladı.Gözlerini birden açıp;

"Ah evet buldum" boğazını temizleyip " Evet Ela hanım ilk sorumuz ne kabusu gördünüz?"

Yine o salıncak geldi aklıma.Ve içimden geçen birşey.O korkunç haliseyi bir daha hatırlamak istemiyorum.Evet korkuyorum.Hemde fazlasıyla.Ama sanki çocuğun gözleri birşey anlatıyor gibiydi.Sanırım " kimseye anlatma " gibi birşey.Zaten şu sıralar yeni birşey keşfettim.Rüyalarımı kimseye anlatmayınca bir bir aynısını yaşıyorum.Ama şu korkunç haliseyi yaşamak değil hatırlamak dahi bile istemiyorum.

"Ya boşver sonra anlatırım."

Konuyu başka yöne çekmeye çalıştım.Ve başarılıda olurum hep.Bu konuda benden daha iyisi olamaz.