Bang! Don't tell anyone

hoofdstuk 4

'Wat is het strand toch een prachtige plek om de zonsondergang te bekijken', zegt Chris zacht. Ik knik. Waarschijnlijk ziet hij het niet maar de prachtige stilte waarin je alleen de diep blauwe zee hoort golven en je sommige vogels nog hoort fluiten zegt genoeg. We zitten op een strandlaken met onze voeten net over de rand in het witte zand.

Ik leun tegen Chris' schouder met mijn hoofd en zie de zon langzaam ondergaan. Opeens schrikt Chris op en m'n hoofd kan zijn steun niet meer vinden op zijn schouder. Dus ik schrik ook. 'Wat is er?', vraag ik geschokt. 'O, niks. Ik moest even ergens aan denken.' Hmm, vreemd. Maar ach.

Ik probeer te plaatsen of ik iets verkeerds heb gezegd of gedaan maar ik wordt afgeleid door zijn ogen. Er zitten allemaal twinkels in zijn knalgroene irissen en een weerspiegeling van het zeewater plaatst zich als spotlight.

Ik wek mezelf uit mijn staarsessie en sta op. 'Kom', zeg ik, 'Wie het eerst bij de parkeerplaats is!' En ik spurt weg. Ik kijk achterom en zie Chris steeds dichterbij komen. Hahah zo klinkt het net alsof ik achtervolgt wordt in een horrorfilm.

Het gaat nek aan nek en ik probeer hem te manipuleren. Maar plan mislukt. Ik voel een arm in mijn knieholte en wordt opgetild in bruidsstijl.

Zo rent Chris de parkeerplaats op. 'Het is gelijkspel! Nu hoeven we niet uitvechten wie er nou gewonnen heeft op de terugweg naar huis', lacht hij. Ik lach mee en zeg: 'Dat is wel waar. Goeie zet!'

'Zal ik met je mee naar huis lopen?', vraagt hij terwijl zijn hand de mijne raakt. Mijn hoofd loopt volgens mij helemaal rood aan. My god ik krijg het heel warm. Maar waarschijnlijk is het toch niet te zien want ondertussen is de zon al onder.

'Ja is goed', ik vergat gewoon bijna antwoord te geven omdat ik opeens zo zenuwachtig werd.

Aangekomen bij mijn huis staan we voor de deur afscheid te nemen. Ja I know het is heel cliché maar het voelt wel net als in een film.

Opnieuw pakt hij mijn handen. We kijken elkaar aan in het licht van de buitenlamp. Blah Blah Blah. We komen dichter bij elkaar. Onze hoofden raken elkaar bijn... Ho, Stop, Wacht! Dat gebeurde niet echt. Alleen maar in mijn fantasie. Wat er wel gebeurde was dat hij mijn handen pakte en toen zei hij: 'Ik heb het echt heel leuk gehad vandaag Mag.' Dat is niet erg. Dat is juist lief. Maar dat woord wat erna kwam was het gene wat mijn mood voor de rest van de avond verpestte...

Heey guys

ik heb eigenlijk niet zoveel te zeggen.

Byeee xoxo Susanne