Bang! Don't tell anyone

Hoofdstuk 5

'Vriend.' 'dat moeten we echt vaker doen vriend.' aaaaaaah!! Ik kon wel janken! Wie zegt er überhaupt nog Vriend?  Maar ik antwoordde rustig alsof er niks ana de hand was: 'Ja inderdaad, moeten we vaker doen.' 'Slaap lekker.' 'Ja, jij ook.' 

Ik loop de woonkamer binnen en het eerste wat ik hoor is: 'Hé Mag, waar ben jij nou weer heen gegaan?' gelukkig was het Carter en niet m'n moeder of m'n vader die gelijk alle details willen weten. 'Hoor jij niet allang in bed te liggen kleintje? En het zijn niet jouw zaken waar ik 's avonds heen ga.' Normaal ben ik nooit zo tegen hem maar het komt gewoon allemaal door Chris. Niet de avond, het was super gezellig namelijk! Maar dat ene woord die ik niet nogmaals ga noemen. Ik ga naar mijn kamer en er klopt iemand op de deur. Het is Mama. 'Ogh schat! Hoe was het nou, je eerste date?' 'Top.', antwoord ik droog en kruip onder mijn dekens. Ik heb me nog niet eens omgekleed in m'n pyjama maar dat boeit me op dit moment echt even niet. Mama strijkt over mijn haren en geeft een kus op m'n hoofd. Dan verdwijnt ze weer uit de kamer. Ze ziet waarschijnlijk wel dat ik even alleen wil zijn. 

Ik draai op me zij en staar opnieuw naar het behang. Gister toen ik op het telefoontje van Chris zat te wachten lag ik in precies dezelfde positie naar de muur te kijken. Wat wil hij nou? De ene keer pakt hij m'n hand vast, tilt me op en vraagt of hij me nara huis moet brengen en de andere keer is het heel awkward en zegt ie "Moeten we echt vaker doen VRIEND." Misschien was hij helemaal niet zo leuk als ik dacht... Starend naar de Dieren op de muur val ik in slaap.

Heey, sorry. Ik heb echt heel lang niet geüpload en ik heb eigenlijk niet echt een verklaring daarvoor. Nou ja ik had niet echt inspiratie... maar ik ga nu nog een stukje schrijven en die is dan wat langer en komt ook snel online :-) 

xxx Susanne