let me be your hero // pewdiepie

P R O L O O G

"The trouble is, you think you have time"

MARTHE POINT OF VIEW

'Marth, we moeten maar eens gaan', roept Hope in mijn oor. Ik sla snel een blik op de klok en trek een pruillip. 'Je weet wat je ouders gezegd hadden', zegt mijn beste vriendin. Ik knik, neem nog een grote slok van mijn cocktail en neem dan Hope's hand vast. Samen wurmen me ons door de mensenmassa, naar de uitgang. Mijn fiets staat, net als die van Hope, in het fietsenrek net naast de ingang. 'Dat was nogal een feestje', zeg ik opgewonden tegen Hope. Ik doe het slot van m'n fiets en spring erop. Hope knikt instemmend. Ze ziet er, net als ik, een beetje aangeschoten uit. 'Jammer dat onze ouders zo achterdochtig zijn om ons voor 2 uur thuis te willen hebben', klaagt ze. 'Na 2 uur is het gevaarlijk op straat, meiden', immiteer ik de stem van mijn moeder. We beginnen beiden te schaterlachen. 'We MOETEN dit sowieso nog eens doen', stelt Hope voor. 'Beloofd', zeg ik. Niet veel later zijn we op de fiets aan het napraten over het feestje. We zijn het er over eens: het was fantastisch, maar het mocht gerust nog wat langer duren. We hadden zo lang gewacht op deze fuif, maanden voordien al de juiste outfits gaan kopen, en nu was alles al voorbij. 'Er was een ook een jongen...', begint Hope dan. Ze fietst achter me, en ik draai me om en kijk naar haar gezicht. 'Hope!', roep ik blij uit. 'Love is in the air', zing ik lachend terwijl ik mijn blik niet van haar afwend. Dan gaat alles snel.

Ik kijk voor me, maar zie niks behalve twee koplampen. Ik hoor Hope hysterisch mijn naam schreeuwen, voel een verschrikkelijke pijn en daarna niets meer.

__________________________Best wel een shitty proloog, I know.
No worries, in het volgende hoofdstuk komt Felix! 💜

Ik probeer zo snel mogelijk up te daten als ik zie dat dit goed ontvangen wordt door jullie, maar kan niks beloven.

Ook sorry voor eventuele schrijffouten en bedankt voor het lezen!

veel liefde van mij.