Evimizi yerleştirmeye başlamıştık. Baştan aşağı bütün eşyaları yenilememiz gerekirken hala daha Eski eşyalarımızı kullanıyorduk. Kullanmamız gerekiyordu. Çünkü biz artık İstanbulun en şanlı ailesinden değildik.
Artık Eski Şanverdi ailesi yoktu.
Evimizin yerleştirmesi bittikten sonra biraz dolaşmaya karar verdim. Kırmızı mini bi etek ve beyaz ni askılı tişört giyerek dışarı çıktım. Saat 21.15. Bu saatte dışarda pek insan yoktu Hatta hiç yoktu biraz korksamda dolaşmaya kararlıydım.
Sokak arasından geçerken bi grup çocuğa rastladım. Kendi aralarında konuşuyorlardı. Taki ben düşene kadar. Düştüğümü gördüklerinde hepsi dönüp bana baktı ve gülmeye başladılar.
Nasıl kalktığımı bilemeden toparlanıp onlardan koşarak uzaklaştım.
Baran:
Arkadaşlarla sohbet ediyorduk. Hiç tanımadığım ama muhteşem güzellikteki bi kız önümüzde düşene kadar
