Hindi ko naman talaga sinasadyang ma-late sa work ko palagi. Bukod kasi sa late na akong umuuwi eh maaga pa yung pasok ko. Lagi ko ding sini-set yung alarm ng phone ko para maaga ako magising kaso walang epekto eh. Pag pagod ka kasi, natural mapapasarap yung tulog mo. Kaya eto, I'm always late. Naku, bawas sa sweldo. Lagi na lang. -___-
Mabilisang paglalakad na nga ginagawa ko para lang makapunta dyan sa may bus stop sign na yan.
"Waaaaa!!" Napa-pikit ako kasi super nagulat ako. -__- Paano ba naman. may lalaking biglang humarang sakin eh nagmamadali na nga ako. Nasubsob pa mukha ko sa chest niya. Pero, ang bango. ~_~
Ang sakit ng mukha ko. >_<
"Aray.. Ano ba naman yan kuya. Wag ka namang mang-gu-gulat! Nagmamadali na nga yung tao eh. Maka-alis na nga." Storbo sa buhay ko yun ah. Pakshet.
Bigla niyang hinawakan yung braso ko.
"Wait Miss. I'm sorry. May I have a minute of your time?"
Napatitig ako sa kanya. Sa madalas kong pagiging late, ngayon ko lang naramdaman yung okay lang maging late, okay lang mabawasan ng sweldo, okay lang mapagalitan ng boss. Basta makita ko lang 'tong lalaki na 'to.
ANG GWAPO KAYA NIYA! >/////<
Siya yung tipo ng lalaking masarap titigan araw-araw, minu-minuto, segu-segundo.
"Miss?"
OMG. Super bango!
"Ano yun?"
He just smile at me. Nakakatulala grabe. Kahit naka-shades pa ang gwapo eh. Paano pa kaya pag walang shades? :)
"I said, May I have a minute of your ---?"
"YES." Yes. Yes. Yes. Ang bilis kong sumagot. Hahaha. Harot.
He smile again. Ano ba yan! Kinikilig na ako. >//////<
O__O
"Hala kuya bakit?!"
Nagulat ako sa ginawa niya. I didn't expect this from the very start.
Lumuhod siya sa harapan ko at naglabas ng sing sing.
"Will you marry me, Cindy?"
Huh? Paano niya nalaman yung pangalan ko?
...
So after 30 seconds of thinking..
I just said..
"YES,
I don't want to marry you."
