Çok seviyorum abi

Adsız Bölüm 2

Bilmiyorum ben Ona ısındım ve galiba aşık oldum. İçimde öyle bir sevgi var ki tarif edemiyorum, oysa ben onunla tek kelime bile konuşmadım. Benim arkadaşlara anlatıyorum hep, anlatması bile hoş geliyor bana. Gerçekten onunla konuşup sohbet etmeyi çok isterim ama gidip de cesaretimi toplayamadım. Sonra düşündüm ve kızı Havva'ya sordum. Sevgilisi olup olmadığını sordum, yok dedi. O da gülümsedi neden sordun sen bu kızı diyince söylemedim ona.

Sevgilisi olmadığını öğrenince gidip konuşmak istedim. İlk önce benim en yakın arkadaşlarımdan olan Havva'ya durumu anlattım o bu duruma çok sevindi. Ama bir yandan da kızdı bana "neden kendin gidip konuşmuyorsun?" dedi. Bana bir cesaret, biraz da heyecan bastı. Sonra okul bitti öyle öyle geceyi buldum. Yatağıma girdiğimde yarını düşünüyordum. O kızın güzelliği bile hiç gözümün önünden kaçmadı, sürekli o vardı gözümün önünde. Onu düşünürken uyuyakalmışım. Sabah oldu çok mutlu uyandım. Okula geldim yine kız bizim sınıfa geldi. Arkadaşlar bir gaz bir gaz veriyor ben de cesaretimi topladım. Kızın yanına gittim ve selam verip konuşmak istediğimi söyledim. O da gülümsüyordu bana kabul etti ve biz dışarı çıktık. Konuştuk biraz sonra yine ders. Çıkışta tekrar yanına gittim biraz yürüyelim mi dedim, tabi olur dedi. Konuşurken kızın sesi titriyordu. Bende hiç o kadar heyecan yoktu, çok çabuk alıştım ona. Ama ben ne biliyim sesinden bile huzur aldım. İsmimle çağırışı, gülüş sesleri... Ben evine kadar bıraktım. Su ile artık samimiydik. İsmi bile güzel. Ertesi gün okulun son günüydü, artık karnelerimizi alıcaktık. Ertesi gün oldu, karnelerimi aldık. Tabi en yakın arkadaşlarımızla son günümüz ve onları artık her gün göremicektim. Moralim biraz bozuldu tabi sonuçta en yakın arkadaşlarım, kardeşim gibiydiler.