'MF-2' angel and evil >| My hero acadamia

Bölüm 0,3

_____
Bölüm adı; İlk arkadaş

Bölüm şarkısı; Anather love

"Bak, eminim iyi bir insan olmadığımı biliyorsun. Sana üstüne basa basa 'bana güvenme' dememe rağmen neden hâlâ sırlarını benimle paylaşıyorsun? Bunu ancak aptallar yapar..."

~kamaya seliana
**

Lina'nın bakış açısı

Sokakta yürüyordum. Aslında, herzamanki gibi aynı şeyleri yapıyorum demek daha doğru olur.

On gün önce killui diye şerefsiz adi vatan haini pislik ukala kibirli lanet olası biriyle tanıştım. Yani en azından öyle olduğunu varsayıyorum...

Offf! Ne uzatıyorum be. Kısaca, özgünlüğüm çıktı ama kimse bilmiyor.

Çünkü bilmelerini istemiyorum. Biraz daha zaman verin bana. Daha bu ilginç evrene bile alışamadım.

Sokakta bir iki tur daha atıp eve döndüm.

Ama yine ilginç bir şey.

Mavimsi beyazımsı karışık renkte biraz bukleli düz saçları olan kırmızı gözlü bir çocuk?

Ne Emily'e ne felix'e benzemiyor??

Garip bir bakışı var???

Emily onunla ilgileniyor????

Emily'nin kanatları nerede?????

Felix niye beni bu çocuktan uzak tutuyor??????

BU VELET KİM LAN!?!?

-"U-uh.. baba b-bu kim?"

Felix-" ah...o şey tatlım... Misafir.."

-" peki neden yanında gitmeme izin vermiyorsun?"

Felix-" uhm..özgünlüğünü tam olarak kontrol edemiyor.."

-"..Tamam... Son soru; Annemin kanatları nerede?"

Felix-"...."

Felix sustu. Yani kanatları bu çocuk halletmiş. Tamam koçum sıkıntı yok. Bende seni hallederim.

Felix'i atlatıp koşarak anneme arkasından sarıldım. Eskiden kanatları buna engel oluyordu.

Emily bana döndü ama yüzünde üzgün-şaşkın ve korktuğunu belli eden bir ifadeyle.

Ona gülümsedim ve tabiki kısa boyumu kullanarak çocuğun karşısına geçtim. Çocuğa da gülümsedim.

-"Merhaba! Sen kimsin?"

Geç bile sordum yani.

Emily beni hızla çocuktan uzaklaştırdı. Sakin olun... Yemiyecek ya.

-"...Anne, neden beni çektin? Sadece konuşuyordum!"

Emily'nin yüzündeki ifade fazlasıyla korktuğunu ve endişelendiğini belli ediyor.. Şimdi merakım iki katına çıktı.

Tanışalım bakalım şu veletle.

Emily'i atlattım ve çocuğun kolundan tutarak koşmaya başladım. Ama fazla hızlı koşamdığımdan - çocuk olmamdan dolayı- arkama birşeyler fırlattım. Tabii çocuğa da dikkat ettim.

En son bir binanın çatısına çıktık.

-"*soluklanır* Pekala! Hadi tanışalım!"

Çocuk öylece bana baktı. O kadar garip görünmüyorum gerçi...

-" Tamam, boşver tanışmayı, sadece sorumu yanıtla. Neden annemin kanatlarının birden yok olmasının seninle bir alakası olduğunu düşünüyorum?"

Çocuk yere doğru baktı. Bu evrende normalde yaşça benden büyük görünüyor. Ama fark etmez. Velet velettir.

???-" gerçekten...sadece sevmek istemiştim..."

Aaaa konuşabiliyormuş!

-" ne? Neyi sevmek istedin?"

???-" tüyleri..ben o kadının tüylerini sevmek istedim.. ama dokunduğumda..."

Awww duygusal veletlerden nefret ederim!

-" Nasıl yani? Dokunduğunda ne oldu?"

Çocuk birden kafasını kaldırdı ve bana saldırdı. Ben saldırıdan kaçtım. Sonra birden yüzünü ve boynunu kaşımaya başladı.

-" Hey...kanatacaksın!"

Yine saldırdı. Ve yine. Döngünün böylesi görülmedi.

En sonunda kolunu tuttum ve yere yapıştırdım veledi.

-" Bak! Kimsin bilmiyorum, ama anneme sadece basit bir nedenden zarar vermişsin! Ve şimdi de bana saldırıyorsun! Annem kanatlarını ne kadar severdi biliyor musun sen?!"

Çocuk birden şaşırdı. Ama ellerine bakarak. Ee? Ne var ki bunda? Sadece iki elide, on parmağıda bana değiyor.

Veledin üstünden kalktım. Sonra üstümü silkeledim. Velet'de kalktı. Ama yüzünde aynı şaşkınca ifade var. Kollarïma dokundu. Ardından boynuma. Sonra yüzüme. En son sarıldı.

Ama omzum ıslanıyor??.. velet ağlıyor??..

-" H-hey.."

Sonunda benden ayrıldı. Burnunu sildi.

???-" Özgünlüğün nedir?"

-"..oh..sana göstermekte bir sorun yok."

Kapşonumu çıkarttım. Ardından kanatlarımı gösterdim.

Bana coşkuyla baktı. Sanırım benden dokunmak için izin istiyor. Verdim gitti.

-" Dokunabilirsin."

Yani dokun dedim ama üstüme atladı velet.

???-" ahahaha! Çok yumuşak!"

Pekala... O ruhsuz ve garip bakan surata göre bu mutluluk fazla..

-" Hey, arkadaş olalım mı?"

???-"..Annenin kanatlarını yok ettim.."

-" Tamam, bu sorun değil. Ama biraz daha bana ağırlık verirsen ben yok olucam."

Çocuk üzerimden kalktı. Sonra emin olmasa bile elini uzattı.

Bende tuttum tabii ki.

-" Hadi en baştan başlayalım, ben Kamaya Seliana! Ama kısaca Lina de."

???-"...Tomura, shigaraki Tomura."

-" Memnun oldum shigaraki-san!"

Ve böylece, velet ya da ismiyle shigaraki ile tanıştım. Onun ilk arkadaşıymışım...Bu velet her ne yaşadıysa artık hiç arkadaşı olmamış...

^^