Sonunda iş bitmiş eve gelmiştim kapıyı açıp içeriye girdim " Evim güzel evim " diyerek salona adımladım. Neden bilmiyorum ama artık Taehuyung gelmiyordu artık delirmenin raddesine gelmiştim ne kadar işte gülüp eğlemsemde eve gelince içime kapanık oluyordum. Kendime yemek hazırlamaya başlamıştım. Yemeğim bitmişti benim için ölüm gibiydi dolaptan havuç alıp tekrardan yerime oturup film izlemeye devam ettim. Film bitmişti ve uyku bastırmıştı odama grip kendimi yatağa atmıştım fazla geçmeden tekrardan uyanmıştım güzelik uykumdan. Boğazım aşırı derece ağrıyordu mutfağa inip ilaç içtim ve tekrardan uyudum tam gözlerimi kapatacakken onu gördüm gelmişti sevgilim ama elimi uzatıyordum içinden geçiyordu ne oluyor böyle. Yanımdan yavaşça giderek gözden kayb olmuştu. Arkasından bağırıyordum nafile hiç kimse duymuyordu. Kan ter içerisinde uyanmıştım nefes alıp vermemi düzene getirmeye çalışıyordum. Keşke bu kabus gerçek olsa benle konuşmayıp çekip gitse bile bu kadar canımı yakmaz. Benimle konuşmadan çekip gitmişti onunla anılarımızı düşünürken bir göz yaşı intihar etmişti ve daha fazla göz yaşı...
Neden bana böyle davranıyordu bana resmen acı çektiriyordu sonunda fazla dayanamayıp tekrardan uykunun kollarına bırakmıştım kendimi
SABAH
Kalkıp elimi yüzümü yıkamıştım, kendime baktım ne bu hal böyle kendimden korkmuştum aynadan kendime bakınca sonra aynadan onun yansımasını gördüm. Arkamı dönüp bakınca hiç kimse yoktu
Neden bana böyle davranıyordu anlayamıyordum insan sevdiği adamı üzermi hiç?
