Doğa fotoğrafçısı olan Atlas bir gün garip bir telefon alır.
"Nesin sen?" diyen adama anlamazca baktım o ise beni ve omzumda ki Hermes'i süzdü.
"Nesin sen küçük prens falan mı?" dedi ve devam etti.
"Omzunda bir tilki var, en sevdiğin çiçek g...
İyi okumalar dilerim, oy ve yorum yazmayı unutmayın.
Öpüldünüz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar'dan
Genç adam uyuyan gencin sırtını okşarken gidenlere el salladı.
Gün boyu ormanı temizlemiş ve hayvanları gömüşlerdi, geceye doğru hem üzüntü hem de yorgunlukla uyuyan kalan Atlas başını Arman'a yaslamıştı.
Sarışının hâlâ kızarık göz altlarını okşadı, onu böyle görmemeliydi o her zaman gülümsemeliydi.
Havanın soğuduğunu hissederek genci kollarına aldın ve eve doğru yürümeye başladı.
Ahşap eve geldiğinde gülümsedi Arman, evi de aynı Atlas gibi tatlıydı.
Hoş, Atlas'a ait olan her şey ona göre tatlıydı.
İçeriye girdiğinde Hermes uykulu biçimde onlara baktıktan sonra uykuya geri dönmüştü, o da yukarıya taşıdı Atlas'ı.
Genci yatırdıktan sonra birbirine girmiş dağınık saçları severken gülümsedi, saçlarına öpücük kondurup bir battaniye ve yastıkla aşağıya indi.
"Kay bakalım fıstık, bugün aynı yatağı paylaşacağız." dedi karnından tutarak kaldırdığı Hermes'i kenara koyarak sonrasında ise yastığı ve yorganı yerleştirip yattı.
Her ne kadar gencin yanında yatmak istese de rahatsız olabilirdi belki bu yüzden salona geçmişti.
Hermes zıplayarak baş ucuna uzandığında gülümsedi ve kafasını hafifçe okşayıp geri çekildi.
Atlas aniden gözlerini açtığında gece yarısıydı, kendini oldukça yorgun ve kırılgan hissediyordu.
Gözleri etrafta dolaşıp Arman'ı aradı, bulamadığında ise derin bir nefes verdi.
Yataktan oturur duruma geldiğinde gözünün kararması ile duraksadı, titreyen elleri ile komodine tutunarak ayağa kalktı.
Kusacak gibi hissediyor, hırıltılı şekilde nefes alırken aşağıya doğru indi.
Merdivenden duvara tutunarak indiğinde salonda gördüğü beden ile yutkundu ve oraya gitti sallantılı adımlarla.
"Arman, Arman." diye fısıldadı bir yandan omzunu dürterken, Arman uykulu bir şekilde gözlerini açtığında suçluluk hissiyle ona baktı Atlas.
Atlas'ın gözleri baygın ve yorgun bakıyordu ayrıca solgun duruyordu, elini alnına koyduğunda hissettiği sıcak ten ile hızla uykulu halinden sıyrıldı.
"Siktir! Ateşin var bebeğim, odana gidelim ben de ıslak bez yapayım sana." dediğinde Atlas yorgunca başını salladı, hareket edecek hali yoktu ama boğazına kadar gelen sıvı ile lavaboya koştu.
