1896
"Efendim girebilir miyim?" orta yaşlı adam yuvarlak gözlük camlarindan süzdugu gence genişçe bir gülümseme verdikten sonra yanıt verdi. "Ah sevgili Antonio tabiki gelebilirsin."genc çocuk kapiyi yavaşça kapatarak adamın karşısındaki geniş kahverengi koltuğa oturdu.
" Söyle bakalım küçük yeğenimi buraya atan ne?" Çocuk karşındaki adama hafif başını eğerek baktı" Amcacigim Ah pardon efendim. "
" Sorun yok Antoino biz bizeyken bana amca diyebilirsin." gülümseyip önünde kasede duran sekerlerden uzattı yeğenine. Çocuk kaseden vişneli bir şeker alıp ağzına attı." Amcaciğım sana bir şey sormak istiyorum." Ağzındaki şeker garip sesler çıkarırken amcası genç çocuğa ilgiyle baktı." Dinliyorum seni. "
" Biliyorsunuz bugün ilk kez manastırdan çıkıp şehir kilisesine vaaz dinlemeye gittim. Rahip Daniel konuşmasını yaptıktan sonra bizim kiliseden Rahip Johnson konuşmasını yapmak için çıktığı sırada önümde oturan ama kürsüye oldukça uzak iki adam aralarında konuştu. Onlar söyle söyledi.."sonlara doğru sesi kısıldıginda onu ilgiyle dinleyen amcası hemen söze girdi." Ne konuşuyorlardı Antonio?."
"Onlar söyle söyledi efendim 'bu rahip Aziz Atonos manastırinin rahibi mi. Ah onlar hala insanlar oraya hizmet veriyor mu? Rahip V ve onun öğrencisinin günahlarını silebilirler' mi dedi ayrıca onun yanında biri daha vardı ve o da ekledi 'Biliyorsun Patrick biz de pek dindar sayılmayız ve anlatılan her şeyi sadece duyduk Rahip V ve öğrencisi bizden bir asırdan fazla zaman önce yasadi. Belki de aslında böyle bir şey yok. Lakin varsa biliyorsun tanrıyı severim ama o manastıri yok etmediyse bu tanrının günahı.'
Yanındaki adama sıra geldiğinde kısa sadece bir cümle söyledi.
' Ah sen söyledin John biz de dindar sayılmayız ya tanrının değil de bizim günahımızsa? 'sonra sustular ben de anlayamadım "
Küçük çocuk cümlesini bitirdiğinde amcasinin yüzünde garip bir burukluk oluşmuştu.
" Amcaciğım Ben haddim değil fakat merak ediyorum onlar kimdi ve günahları neydi. "merak dolu bakışlarini amcasına çevirdiğinde Rahip Razumihin yerinden kalkıp yeğeninin yanına oturdu." Aslında sevgili Antoino'm burada onların adını anmak pek hoş karşılanmaz. Ben dışında kimseye bahsetme olur mu. Yüce manastırin dili olsa da bize anlatsa her şeyi. Rahip V ve onun biricik öğrencisinin hikayesini."
"Onlar sevgili miydi amca?" merak dolu gözlerle amcasinin yüzüne bakıyordu. "Sadece sevgili değillerdi onlar aşıktı onlar aşkı icin acı çekerken bile gülen iki kişiydi. Onlar kaderi bulan iki kişiydi. Biliyor musun Antonio tanrıya aşığım lakin o adam haklı eğer bir suç varsa o da Tanrının suçu."
"Neden böyle söylediniz?" yutkunmustu rahip yanagindan süzülen bir damla yaşı silip buruk gülümsemesiyle baktı. "Çünkü onlar acı çekerken bile sevebilecek kadar guçlüydüler cesurdular korkmadilar tanrının aksine. O mutlak yaraticiyken bile yarattığı kullarına bir gün yardım etmedi. Günlerce birbirlerinin önünde birbirlerine yapılan işkenceler izletildi onlara. Oysa onlar hasta değildi Antoino'm. Nasıl bizi tanrı yarattiysa kusursuz şekilde onları da yarattı kusursuz şekilde. Herkes günahkar olduklarını söyler duydun. Lakin onların aşkı bundan bir asır önce belki bu manastırdan çıktı. Ama hala kimse unutamadı. Neden biliyor musun küçük Antoino'm herkes içinde bir yerde bunun aşk olduğunu biliyor. "Gözleri dolmuştu rahibin böylesine aziz bir aşkın karşısında." Peki Amcaciğım bana onları anlatır mısın?"
Rahip yerinde kıpırdadı ve emin olmayan bakışlarla yeğenini süzdü." Peki anlatacağım ama sen de derslerine daha sıkı çalışacaksın ve bunu anlattıktan sonra ben aşktan hiç korkmayacaksın çünkü bu mutsuz biten bir hikaye değil. Sanılanın aksine onlar kaderi yenen de iki kişi.
Bu hikayemiz yüzyıldır dillerdekini yerini hiç kaybetmedi Antonio. Bu hikayenin kahramanları. Güzelliğiyle tanrıların kutsadigi düşünülen. Yüce isanin yeryüzüne kendinden sonraki armağanı Rahip Taehyung ve onun yürek sancısı, deliligi güzelliği saflığı ve masumluguyla Jenogguk'un hikayesi. Bu aşkın hikayesi "
Merhaba nasılsıniz zaten bir fic yazıyordum ama bir anda böyle bir şey yazmak aklıma geldi ben de yazmak istedim. Bir ara kendi yazdığım cümleye duygulandım biraz aptalım çünkü. Neyse hikayeyi söyle bir özetledim zaten anlaşılir oldu. Biraz eski zamanlarda geçecek bir hikaye ve taetae rahip o yüzden jeongguk'la yaş farkı olacak haliyle o yüzden rahatsız olan olacaksa lütfen okumasın çünkü kötü yorum yapıp okumaya devam etmek tutarsız. Ama şöyle kimse çocuk değil yaş düşünmedim ama hepsi yetişkin. Aslında çok heyecanlıyım çünkü birden aklıma geldi ve çok güzel olacağını düşünüyorum bol bol oy ve yorum istiyorum. Çünkü gerçekten yazabiliyor muyum bölmek istiyorum. Hepinizi şimdiden kocaman kocaman öpüyorum. Beni sizsiz bırakmayın
İ
kinci bir dipnot olarak yeniden düzenliyorum. Bu bir çehov tarzı hikaye gibi olacak bu sebeple olaylar biraz yavaş gelisecek ve kavuşmanın öyle kolay olmayacağını bildirmek istiyorum. Güzel yürekleriniz kadar sevgiyle kalın <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GOD'S SIN ✞ taekook
Fanfic"Ama yapamam jeongguk her şeyden önce tanrıya bir sözüm var", kulağıma fısıldadığı şeyle hızla ayaklandım. Şaşırmıştı bense üzülmüştüm. "peki öyleyse efendim bir seçim yapmanız gerek" nefeslerimi ona yönelttim. "Ne seçimi sızım? " Bana böyle söyled...
