Seoul Streets | YunGi

1

31.12.2021

"Yunho kalksana oğlum akşam yılbaşını kutlayacağız sen hala uyuyorsun!" sesiyle gözlerimi ovuşturmaya başladım. Gözlerimi zar zor açabildiğimde karşımda gördüğüm ilk kişi Mingi'ydi. "Ne var be! Bir rahat vermiyorsunuz ki uyuyayım." diyerek geri yatmaya çalıştım ama bu sefer de Wooyoung buna engel oldu. "Hyung kalk artık daha bir planımız bile yok bak 2022'ye gireceğiz hiç heyecanlı değil misin?" "Heyecanmış, heyecan mı bıraktınız bende sabah sabah ne bu gürültü?" dememle mutfaktan gelen gürültü benim yorgun sesimi bastırmıştı.

"Hongjoong dikkatli olsana evi başımıza yıkacaksın yeni yıla sokakta girmek istemiyorum."

"Of Yeosang iyi ki bir evin var ne kadar boş konuştun."

"Tabii kirayı ve eşya taksitlerini sen ödemiyorsun düşür ne olacak!"

Neden yedisiyle de aynı evde yaşadığımı sorguluyorum bazen. 8 kişi bir apartman dairesi için çok fazla, komşular da her gün bunların sesine geliyor zaten. Her günüm aksiyonlu geçmek zorunda mı sanki?

"Arkadaşlar ne oluyor burda, ne zaman benim gibi olgun bir genç adam olacaksınız?" dememle San ve Wooyoung ikilisi gülmekten kendilerini yere attılar. "Ne var, neye gülüyorsunuz? Çok mu komik?" dememle Wooyoung konuşmaya çalışmış ama beceremediği için neredeyse gülmekten boğulacaktı. En sonunda kendini toparlayıp "Hyung sen mi olgunsun? Bu halde olmamın sebebi hep seninle takılmam. Her gün bana bakıp "I said thank you i designed it." diyen hyungum şimdi böyle mi konuşuyor? Kesinlikle inanmam" diyebilmişti. "Ulan iyi ki havalı olalım dedik sağol Wooyoung desteğin için." Ben gerçekten ne yapacağım acaba bunlarla? Atsan atılmaz satsan satılmazlar, e satsam da kimse bunları almaz zaten. Bazen Seonghwa ve Hongjoong hyunglarıma bakıyorum da onlar da aynı. "Koca koca adamlarsınız şu halinize bak hep ben mi yetiştireceğim sizi?" diye aramıza dalmıştı Jongho. En küçüğümüz olmasına rağmen diğerlerine kıyasla en mantıklı davrananımız oydu. "Jongho sonunda geldin seni çok özlemiştim." diye üstüne doğru koşan Yeosang'ı fark etmeyen Jongho, Yeosang'la birlikte yere düşmüştü. O zaman hepimiz San ve Wooyoung'un bana gülmesinden daha çok gülmüştük.

"Yeosang kalk artık üstümden rezil olduk herkese."

"Of tamam sende hiç sevgiye gelemiyorsun."

"Aniden üstüme atlayıp kemiklerimi kırmak sevgiyse ben almayayım sağol."

Herkes gülerken ben çaktırmadan onları izliyordum. Bazen beni gerçekten de sinir etseler de hepsini canımdan çok seviyorum, onların tek teline zarar gelmesine asla izin vermem.

"Neyse çok boş yaptınız hadi toplanın artık daha bir planımız bile yok."

Hepsi kalkıp yerlerini almış, asker gibi beni dinliyorlardı. "Ben diyorum ki, Seoul'de ara sokaklardan birinde çok popüler olmayan sessiz sakin bir yer var oraya gidelim hem atıştırmalıkları gayet güzel, yemek yiyip soju içerek gireriz yeni yıla." Hepsi fikrimi mecburen onaylamıştı çünkü başka planımız yoktu.

"Tamamdır o zaman, ben saati ve konumu akşam size atarım."