Filay Oneshots.

Bakit Ikaw Pa?

Klay couldn't help but look at Fidel's figure that is dissapearing from her sight, she was still speechless by the confession that she received a minute ago.

"Tinatangi kita Iniibig kita Binibining Klay"

Just hearing it makes her heart beat like a disco, it beats so fast that she think she'll have an heart attack if it don't stop, para bang binaril ang kaniyang puso sa sobramg bilis nitong tumibok.

Maraming emosyon ang kaniyang nararanasan, pagkatuwa, pagkalumanay, pag-ibig, at pagkalungkot, pero bakit?

Sa lahat-lahat ng taong pedeng mahal sakin bakit ikaw pa? Ang taong simula't sapul ay laging ko ng nakakaaway, na magkatinginan na lang kami ay nagsisimula ng gulo, para ngang referee si Ibarra sa kakahinto sa aming away.

And out of nowhere, he likes-no loves me? Where did that idea come from anyway? He even call her in the past babaeng bayaran.

Ano to? High school? binubully nung boy yung girl kase inlab sa kaniya? Parang ewan eh, hay nako Klay kalimutan mo na yun.

Isang pagkakamaling hindi niya inaasahan na maagawa niya.

Gabi na, kalagitnaan ng hapunan, pero kahit anong gawin niya hindi matanggal sa isip niya ang nangyare, Fidel's words kept repeating in her mind, heck, she even starts to imagine him.

"Ano Binibining Klay, hindi moba talaga matatanggap ang aking nararamdaman para sayo?" She look at the front to see Fidel smiling at her, using those cheeky smile of his.

"HINDI!" she yells, maladabog na binagsak ang utensils na hawak niya, tila ba ay nagulat sa kaniyang ugali, ng tumingin silang lahat sa kanya.

"Ms. Klay anong hindi? May problema kaba?" Ibarra asks her, then a realization hits her, right she was in the middle of the dinner, what she did was embarrassing.

"A-a... Ano, may naalala lang ako, may nakalimutan akong gawin opo, hahahaha sorry nagulat kopo ba kayo?" Klay ask she smiles at her friend.

"Hindi naman, nabigla lamang ako sayong inasta" Klay couldn't help but to smile and lower her head for being embarrassed, god she wished that the floor will swallow her.

Akala niya pagtinulog niya mawawala na yun, isang malaking kalolan lang pala ang nangyare, hindi siya makatulog kahit anong gawin niya, tila ba ay kontrolado ang kaniyang isip.

Ano bang rason kung bakit ayaw matanggal sa isip niya yung nangyare kanina? Normal confession lang naman yun, ilang beses na siyang nakareceive ng confession galing sa maraming lalake dun sa mundo niya, pero this was the first confession that never leave her thought.

Hindi naman sa ayaw niya kay Fidel, meron lang things sa kaniya na hindi niya alam kung pano i-explain. Try na niya ulet matulog, pero bawat pikit niya ng kaniyang mga mata mukha nung mokong na yun ang nakikita niya.

Pinaghahampas niya ang kaniyang higaan, kasalanan to nung tangeks na yun eh, bakit kase umamin pa?

Kailangan ko ng hangin tama, kailangan ko ng sariwang hangin, ng palabas nasa siya ay napansin niya na nakatayo ang kaniyang kaibigan sa puwestong gusto niya, pero pag lumapit ako baka tanungin pako nun, hayz.

Pinilipit niya ang kaniyang sarili na lumpat ng lugar, ng makapasok siya sa sala, napansin niya ang nasa paligid, tiningnan niya ito ng todo, Isang Piano.

May piano si Ibarra, hindi niya na inisip ang mangyayare, umupo na lang siya at binuksan ito, pinindot ang mga pyesa.

Kailangan ko ng pang-aliw sa sarili ko, tutugtug ako para maatok, tutugtug ako kahit gaano pa kadami yun.