A LOVE UNTOLD

💙CHAPTER 17💙

BELLE POV;

"Ano ba bitawan mo nga ako!"pagpulumiglas ko ng hawakan nya ang mga kamay ko.

Ng makarating kami sa suit
Tsaka nya ako binitawan.

"Bakit kayo magkasama?"tanong ko.

"It was accidentally" sagot naman nya.

"No it was not, ano yon? Sa lahat ng panahon nagkikita kayo?ano yon coincidence na naman?Wth!"nagiinit na talaga ang ulo ko.

"Belle it was not , i promise"sagot naman niya

"Kaunti lng ang pasensya ko , yan ang tatandaan mo, pag ako naubusan ng pasensya ng dahil sa pagkikita nyo,makikita nyo kung sino ang tunay na ako"sabi ko.

"Like what i said,i didnt mean to saw her ,im just walking at the shore and i accidentally saw her..thats it.."paliwanag nya

Inirapan ko siya at lumabas ako ng suit
At padabog kong isinara ang pinto.

Naramdaman ko naman ang pagsunod niya.

"Huwag mo kong susundan!"sigaw ko na humarap uli sa kanya kaya naman nagulat siya at kumunot ang noo.

"What the hell is your problem?"tanong niya pa sakin.

Umalis naman ano kahit hindi ko pa nasasagot ang tanong niya.

Pumunta naman ako kila criza.

"Hi belle"sabay sabay nilang bati.

Tumango namn ako .

"Ano?nagaway na naman kayo no?!"pagsesermon sakin ni criza

Kahit kailan talaga hindi mapigilan ang bibig nya.

Inirapan ko lang siya bilang sagot.

"Ay sis itagay mo yan"dagdag pa niya.

"Tara"aya ko.

"Walang iinom"biglang may nagsalita bigla mula sa likuran ko.

Si donny..

"Bakit ba?!"inis na tanong ko

"Ano maglalasing ka?"tanong niya

"Eh pake mo ba?"inis na angil ko.

"Wag mokong subukan belinda"galit naring saad niya.

Kinabahan naman ako bigla...
Pero hindi pwede..

Inirapan ko lang siya.

At siyempre si Donny yon,hindi tuloy natuloy ang inuman, honestly di talaga ako nainom.hehe

Iniwasan ko talaga siya,at pumasok na uli ako sa suit at gaya ng inaasahan
Sumunod na naman siya.

At ng aalis na naman ako ay hinarang niya ako.

"Enough" sabi niya.

"Umalis ka nga diyan,youre blocking my way!"kunwaring inis

Sigurado akong nagpipigil nalang siya.
Kaya kinakabahan na rin ako.

"Then go,go wherever you want!"sigaw niya sa akin.

Hindi kami nagpansinan hanngang sa maghating gabi na ganon pa din,
Mayroon siyang sariling mundo,mayron din akong akin.
At dahil wala naman akong makausap..makasama, wag kanang mawala....wag ka ng mawala..ngayon..
Ay iba na pla yon.

Natulog nalang ako.
At sya naman ayon nagbabasa ng libro.

Pagkagising ko naman
Nakita kong may mga nakahain ng pagkain sa mesa.
At siya walang pang itaas at naka apron pa nasisiguro akong siya ang nagluto ng mga yon.

"Lets eat"aya niya pa.

Umupo namn ako sa upuan na may 2 upuan na naglalayo sa amin.
Gets nyo?kaya niyo na yan malaki na kayo.

Napatingin naman siya sa akin at napabuntong hininga.

"Babe...look..im sorry"sinsero nyang saad .

Habang ako wala pa ring imik at tahimik na kumakain.

"Babe.."tawag niya sa akin.

"Sorry din.."nakatungong sabi ko

Marupok nga naman .