A LOVE UNTOLD

💙CHAPTER 22💙

"sir, Si Ms.Belle po ay ang prinsesa ng North Korea"saad ni Laurent

Prinsesa......

"Maaari mo ba akong samahan?"tanong ko

Tumango naman ang rango.

Pagpasok namin sa Monarkiya
Wala akong makitang maganda kundi si babe...sya ang nahagip at sa kanya nag yelo ang paningin ko, sa kanya tumigil na para bang slow mo...

"Babe..."mahinang tawag ko

Napaka ganda niya sa suot niyang napaka habang kasuotan na kulay puti na may halong pula at ginto..

Pagka lapit namn namin sa isat isa
Ay tinanguan nya si laurent at
Alam ko na ang ibig sabihin noon.
Agad nya naman kaming iniwan.

"Mr.Pangilinan"tawag nya sakin ng naka ngiti.

Kumunot naman ang noo ko

"Hindi kita maaaring tawagin sa nakasanayan natin,dahil nasa loob tayo ng monarkiya"pagpapaliwanag niya.

Tumango ako at ngumiti.

"Kailan ka pala babalik?"tanong ko.

Tila napawi ang mga tuwa at galak na kanina'y bakas na bakas sa mukha niya.

"Matatagalan pa...May tungkulin akong kailangan gampanan...can you wait a little more?"tanong nya sakin.

"I can" agad na sagot ko.

"Maaaring abutin ng ilang taon bago ako muling maka balik sa pilipinas"sabi niya

Hindi naman ako nakapag salita pa.

Ilang taon?

"Um...if youre not willing to wait..its okay..i will set you free"malungkot na saad niya.

"No..i will wait for you..but just keep writing me letters so i should know what's happening to you here"sabi ko.

"2 araw kalang maaaring mamalagi dito sa monarkiya"sabi niya.

Tumango naman ako.

Makalipas ang ilang araw ay umalis na ako...

Ng maka uwi namn ako ng pilipinas ay
Hindi ko malaman kung ano ang mararamdaman ko kung..
Malulungkot ba dahil wala siya dito sa tabi ko..o magiging masaya dahil nagkita kami....

Makalipas ang ilang linggo wala pa rin siyang ipinadadalang sulat sa akin...
Kaya labis labis na ang mga naiisip ko...ang pag aalala....

Kinalimutan mo na ba ko?
Mahal mo pa kaya ako?
May balak ka pa bang magparamdam sa akin?
Inaalala mo pa kaya ako?

Napaka daming bumabagabag sa isipan ko.

Araw araw akong..lumuluha dahil hindi talaga siya nag papadala ng mga lihan na gaya ng sinabi ko.
Nangungulila na ako sa boses niya...
Sa mga yakap niya...

1 taon...na ang lumipas

Wala parin akong balita sa kaniya....
Ito ba ay isang senyales upang kalimutan ko na siya?

BELLE POV;

Isang taon na ang lumipas...pinag patuloy ko ang pag d-doktor...
Sa America..Hindi ako nag susulat ng liham para kay babe...
Dahil napaka busy ko na talaga..
Napaka dami kong inaaral...

Ako pa kaya?
May iba na kaya?

Kung ano ano na ang naiisip ko...
Matatagalan din ako dito sa America..

Nakita ko dito si Gello..
Isa sa aming kaibigan..
Nagkita kami dito sa school
Alam kong dito din siya nag aaral..