M.A series #14 Sebastian Parilla

CHAPTER 03

Manila..

Hindi ko maiwasang maiyak habang inaalala kung paano ako kanina pagalitan ni Sebastian sa harap ng mga customer. Hindi ko naman sinasadya na matagalan sa pagdala ng order nila dahil marami talaga kanina kumakain sa restaurant at dalawa sa waitress na kasama ko ay umabsent pa nga. Pero parang hindi niya naisip na kulang kami kanina dahil pinahiya na naman niya ako. 

"Ewan ko ba bakit pinapairal mo ang kabagalan at katangahan mo Precious. Hindi ko kailangan ng babagal-bagal na empleyado dito!"

Yan ang sabi niya sa akin kanina matapos niya kong hilahin sa kusina, waka nga din siya pakialam kahit pa nandoon ang mga iba niyang empleyado. Minsan tuloy naiisip ko na lang din umalis kase mukhang hindi naman ako kayang patawarin pa ni Sebastian. Hindi din naman siya nakikinig kapag sinusubukan kung mag-paliwanag sa kanya at parang nandidiri pa nga siya kapag nilalapitan ko siya.
Pero lagi ko na lang din tinatandaan na kaya ko nga pinilit makabalik at pinilit na gumaling ay dahil para sa kanya. Oo nandoon na tayo sa mali ako, sobrang mali ako na umalis ako ng walang paalam at iniwan na lang siya basta noon. Pero hindi ba puwede na magpaliwanag muna ako? hindi ba puwedeng sabihin koo sa kanya kung bakit kinailangan kong umalis isang araw matapos ng kasal namin? Kase hindi ko naman talaga siya iiwan kung hindi lang kailangan eh.

  "Kanina pa kita nakikitang umiiyak, punasan mo ang luha mo."

Napataas ang tingin ko sa nagsalita, isang lalake na may hawak na kulay pulang panyo ang nasa harap ko.

"Madilim dito baka mamaya mapano ka." Sabi pa ng lalake at inabot pa ulit ang panyong hawak.

Inabot ko ang panyo tsaka pinunas 'yon sa pisngi ko, nasa parking lot nga lang pala ako ng restaurant ni Sebastian. Alas dyis na din ng gabi at madilim na nga din talaga pero may mga tao pa sa loob dahil hanggang 10 PM din bukas ang restaurant niya. Alas otso hanggang alas singko ng hapon ang oras ng pasok ko pero ang dami-dami niya kaseng inuutos sa akin kaya anong oras na ako natatapos. And I know he's doing all of this with purpose, gusto niya kaseng pahirapan ako para iwan siya.

"S-salamat.." Hindi na ako pumalag pa ng alalayan niya akong tumayo, nakaupo nga lang pala kase ako sa gutter.

"Diyan ka nagta-trabaho diba?" Tanong pa ng lalake na nakilala ang suot na uniform ni Precious, she's wearing a color black t-shirt and slacks with a name of the Parilla restaurant.

"Oo, diyan nga." Sagot ko naman, siguro kumain din siya sa restaurant kaya alam niya.

"Natanggal ka ba sa trabaho kaya ka umiiyak?"

Mabilis akong umiling, sana nga gano'n lang ang nangyari pero hindi kase. "Hindi ako natanggal sa trabaho pero salamat nga pala dito. Ako nga pala si Precious."

"And I'm Lucas, Lucas Sanchez. Kung ano man 'yang problema mo I'm sure malalagpasan mo din 'yan."
Nakangiti ng sabi ng binata, akala niya ay natanggal ito sa trabaho kaya umiiyak.
Pasakay na siya kanina sa kanyang kotse ng mapansin niya ang babae na parang tuliro at umiiyak dito at dahil madilim sa lugar alam niyang hindi ito safe doon kaya naman nilapitan niya na ito. At tama nga ang hinala niya the woman was crying.

"S-sana nga malampasan ko, kase parang hindi ko na kase kaya." Precious said out of nowhere, she live also on the condo unit of Sebastian but he didn't bother to ask her earlier if she can go home with him. Kaya lagi na lang din siya nag-cocommute pauwi tsaka wala naman din kaseng nakakaalam na mag-asawa silang dalawa lalong-lalo na sa trabaho kaya magtataka ang ibang nagta-trabaho sa restaurant niya kapag sumabay ako sa kanya.

Napakunot noo naman si Lucas dahil sa sinabi ng babae, parang sa boses nito at sa itsura ay problemadong-problemado talaga ito. Ayaw niya kase ng nakakakita ng umiiyak na babae hangga't maaari. "Wait uuwi ka na ba? gusto mo bang sumabay sa akin or ihatid kita hanggang sa sakayan ng jeep or bus?" Pag-mamagandang loob niya, galing din kase siya talaga sa restaurant pero wala pala doon ang kaibigan niya na kakaalis lang daw. He don't know but he was kinda worried about the woman infront of him, parang wala ito sa sarili kaya baka may mangyari pa ditong masama.

"Naku hindi na, salamat na lang. B-baka mamaya makita pa tayo ng asawa ko at kung anong isipin." Tanggi ko,
hindi naman sa nag-iinarte ako o kung ano pero mukha namang disenteng lalake itong tumulong sa akin. Pero baka mamaya may makakita kase sa amin dalawa na magkasama at malaman ni Sebastian ang tungkol dito tapos baka kung ano na namang isipin niya tungkol sa akin. Katulad na lang noong nakaraan may nakipag-usap lang sa akin na isang costumer na lalaki pero bigla nalang akong hinablot ni Baste at dinala sa maliit niyang opisina na nasa loob din mismo ng restaurant niya. Pinagalitan niya ako doon at pinagsalitaan na naman ng kung anu-ano, nasa oras daw ako ng trabaho pero nagawa ko pang lumandi.

"Y-you're married?" Lucas look surprised when he heard her saying asawa. She look young though.

"Oo, may asawa na ako pero galit kasi siya sa akin kaya nakita mo ako kaninang umiiyak." Teka bakit parang nakikipag-kuwentuhan na ako sa kanya tungkol sa buhay ko? Kakakilala lang namin ah.

"Ayoko ng tanungin kung ano 'yong pinag-awayan niyo ng asawa mo pero maaayos niyo din 'yan. Tsaka dapat hindi ka hinahayaan ng asawa mo na umiiyak kasi kung ako lang ayaw na ayaw ko talagang nakakakita ng babaeng umiiyak kaya kanina nilapitan kita."

I smiled on him, may ganito pa palang lalake? sana nga gano'n si Baste pero hindi eh.
"Sige uuwi na ako, maraming salamat pala."

"Sige ingat, at wag ka na din umiyak." Pahabol pa na sabi ni Lucas tsaka hinatid na lang ng tingin si Precious papunta sa sakayan.

   Mag-aalas dyis imedya na ako ng gabi nakarating sa condo ni Sebastian, kanina pa siyang alas syete umalis ng restaurant at alam kong nandito na din siya. Pero nagulat ako ng pagpasok ko ng unit ay makita ko siyang may kasamang babae at nasa sala sila. But the woman was naked and on his top!

"Who's that Sebastian?" Tanong ng babae na huminto sa pag-galaw sa ibabaw ng binata.

"Don't mind her, she's my maid.." Balewalang sabi ni Baste at siniil ng halik ang babaeng nasa ibabaw niya.

Nagkalaglagan na lang ang luha ko dahil sa nakita at narinig ko ngayon, m-maid? So maid niya pala ako? Mabilis akong pumasok sa loob ng tinutuluyan kong kuwarto at napasandal na lang sa likod ng pintuan. I heard them moaning outside and I know they are having sex. But I guess this is too much, Sebastian really knew how to hurt me at sana hindi pala muna ako umuwi kung ganito lang din ang aabutan ko dito.

#Maribelatentastories