Stop|Minsung

|~5~|

2023'e girdik, herkesin yeni yılı kutlu olsun<3

Hiç yorum yapmıyo, oy vermiyosunuz.

Yapın lütfen.

İyi okumalar.

-----------------------------------------------------------

Jisung aşağıda Minho'yu bekliyordu.

Minho sonunda geldiğinde gülümsemiş ve ona sarılmıştı.

"Hadi, gidelim."

"Jisung, Yeji de bizimle gelse problem olur mu?"

"Y-yok ne problemi?"

Jisung'un gözlerindeki sinir, kıskançlık ve üzüntü kilometrelerce öteden bile belli oluyordu.

Yeji'nin gelmesiyle düşüncelerini bir kenara attı.

"Hoşgeldin sevgilim, hadi gidelim."

Sevgilim?!

Bu bardağı taşıran son damlaydı.

Jisung sinirden titreyen ellerine baktı.

"B-ben evde bişey unutmuşum g-geri dönmeliyim."

Sinirden konuşamıyordu bile.

"Peki, seni beklememizi ister misin?"

"H-hayır siz gidin b-ben gelirim."

"Peki."

Minho ve Yeji el ele tutuşup yürümeye başladılar.

Jisung onların gittiğinden emin olduğunda ağlamaya başladı.

Yolun ortasında ağlıyordu.

Yaklaşık beş dakika ağladıktan sonra yavaş adımlarla okula gitti.

Ders başlamıştı.

Bu derse girmeyecekti.

Yemekhaneye indi ve bir sıraya oturdu.

Birileri daha yemekhaneye girmişti.

Kim olduğuna bakmak için kafasını kaldırdı.

Zorbası?

Jisung hemen kafasını eğdi ve masayla bakışmaya başladı.

Adım sesleri yakınlaşıyordu.

Birden saçından tutulup kafasını kaldırdı.

"Oh, Han Jisung. Ne işin var burada? Arkadaşın nerede? Burası küçük çocuklar için çok tehlikeli."

Jisung tepki vermiyordu.

"Özlettin kendini."

Çocuğun gözü masadaki telefona kaydı.

Telefonu hızlı reflekslerle aldı ve yukarı kaldırdı.

"Hyung telefonumu ver lütfen."

"Hyung mu olduk?"

Kahkaha atmaya başladı.

"Lütfen ver."

Kafasını sağa sola salladı ve telefonu hızla yere fırlattı.

Telefon yüzlerce parçaya ayrıldı.