I Thought it Was Perfect

II.

He started abusing me as her tuitor, ako na lagi ang pinapagawa niya ng assignments niya, even though wala siyang practice. Kaya kinausap ko siya isang beses, sabi niya nahihirapan daw talaga siya sa math, kaya ang naisip kong solusyon ay tuturuan ko siya ng techniques ko sa pagsagot.

Then as time passes by, gumaling din siya. Yung ibang estudyante nakilala siya sa school bilang isa sa magagaling sa klase namin. Pinatawag siya ng professor namin one time at nagkataong napadaan ako sa corridor at narinig ko pinaguusapan nila, tinatanong siya kung siya ba raw magisa ang nagaaral sa mga math quizes, assignments at kung sino daw ang nagtuturo sa kanya pero ang sagot niya siya lang daw. My heart ache hearing those words. He's so selfish not to mention my name.

Starting that day hindi na ako pumupunta sa kanila para i-tuitor siya. He didn't even bother to call me or talk to me even once.

He became popular in school, people call him as 'Math wizz' at isa siya sa VIP sa volley ball team. Nabalitaan ko nalang na may girlfriend siya na so Charm, isa siya sa cheer leader ng school. My heart almost fell out of my chest hearing those words.

Weeks had past pero hindi parin siya nagpaparamdam sakin, i started to lose hope.

Nagpunta ako sa ospital para bisitahin ako lolo ko mg may biglang may dinaang pasyente. Naaninag ko yung mukha at si CLAUD?! Dinala siya sa ER then naghintay ako. Nalamam ko sa doktor na nadulas siya habang nagprapractice at nagkaroon ng injury sa left arm at tumama yung ulo niya sa sahig. Sabi ng doktor hindi na siya makakapaglaro ng volleyball.

Dala ng galit ko hindi ko siya kinausap moong naging maganda na ang pakiramdam niya. Then nalaman ko na nakipagbreak na si Charm sa kanya. Hope then again grew inside me.

May nagtitilian na mga estudyante sa isang room, sumulip ako sa salamin at nakita ko si Claud nakaluhod sa harap ni Charm with her other co-cheer leader, at may dalang bouquet ng roses. Tiningnan lang siya ni Charm then umalis. Nahulog ang balikat ni Claudius dahil don, siya nalang ang natira.

Pumasok ako at hinagod ang likod niya.

"Wag ka magalala, hindi niya alam kung anong pagkakaon ang pinalampas niya"

Ngumiti siya sakin sabay abot sa roses na hawak niya. Nagulat ako don sa ginawa niya.

"Here" napakurap ako ng paulit ulit, tinignan ko siya tapos yung bulaklak, siya bulaklak, siya bulaklak.

"P-para saan?"

Then he hugged me suddenly. At may binulong siya sakin na ikinagulat ko.

"Pwede bang tayo nalang?" Hindi ako sumagot, nashock padin ako. Then bigla siyang kumalas sa yakap at naglakad pabalik. Hinabol ko siya at niyakap sa likod.

"Oo ang sagot ko, wala naman akong nakikitag dahilan para humindi."

That was the time we bacame an official couple.

☆☆☆

Actually, ang saya sa pakiramdam na nakita siyang ngumiti. Tinuruan ko siya ulit sa math pero ngayon walang bayad. At nalaman ko na may attention deficiency siya na nadevelop di pa ganon katagal.

Lagi na siyang nakatawa tuwing pupuriin siya ng teacher.

3 days nalang graduation na, thats the day the news na halos magkapantay na kami ni Claud sa klase. So yung mga teachers ay gumawa ng contest between us.

Nakita ko siyang ninenerbyos. Kaya may binulong ako sa kanya.

"Don't worry, I'll ler you win." With that ngumiti siya sakin

"Thank you, for everything."

Noong nagsimula na, sumasagot ako pero hinahayaan ko siyang manalo. At yun nga siya ang nanalo. Yung mukha niyang di mawalan ng ngiti noon ay ayos nang reward para sakin.

Napansin ko na lagi na niya kong pinagmamalakihan sa harap ng klase, inaasar niya ko, at higit sa lahat pumapayag siya na hawakan ng mga babae sa hallway! Wala ba siyang girlfriend!? Kinausap ko siya noong uwian sa likod ng school.

"Pwedeng pakibilisan, maraming naghihimtay sakin sa labas. At isa pa uulan na Rein, ayaw kong mabasa." Grr naiinis na ko.

"Hay, Claud, bakit mo hinahayaan na hawakan at kapitan ka ng mga malalanding mga babaeng yun!? At sumosobra ka na sa mga ginagawa mo saking pagpapahiya sa akin sa harap ng mga kaklase natin!" Paangal kong sabi.

"WHAT THE HELL IS WRONG WITH YOU!?"

"What the hell is wrong with me? (Tumawa ko ng mahina) WHAT THE HELL IS WRONG WITH YOU! Hindi mo ba maintindihan ang mga pinagsasasabi ko!? Sumosobra ka na yun lang!!!"

"So now im the bad person? Ang gusto ko lang ay maging kilala sa school! Yun lang pero ikaw, ikaw pa ang nagagalit ngayon! I thought you love me!? Akala ko ba mahal mo ko, ha!?

"OO! Mahal kita pero-"

"Kung ganon bakit ikwaw pa mismo ang humaharang sa daan ko patung doon sa gusto ko!?" Nandidilat na siya sakin sa galit. Then nagdilim ang paningin ko.

*SLAP*

Pagdilat ko nasakabilang direkson yung mukha niya at namumula yung pingi nya.

"Sinasabi ko lang ang tama Claudius! May girlfriend ka! Pero ano noong tinulungan kita sumobra ka!"

" WALA KANG KARAPATANG SAMPALIN AKO!"

"AT WALA KANG KARAPATANG MANGLANDI NG MGA BABAE DIYAN DAHIL MAY GIRL FRIEND KA!"

"WALA KANG KWENTA! GUSTO KO LANG NAMAN MAKILALA NILA KO PERO IKAW! HINAHADLANGAN MO KO!"

"Wala ka bang ibang iisipin kung di sarili mo? Ha?! Laging ikaw ikaw ikaw! Ganto tayo ehh parang storya na "SHE LOVES HIM BUT HE DOESN'T LOVE ME HER BACK !" di ba pwedeng may happily ever after!?"

"Kung yan ang gusto mo humanap ka nalang ng prinsipe." (Tumalikod siya at naglakad)

" So anong ipinararating mo!? Break na tayo!?"

" OO! ayan tapos na may angal ka pa!?"

"A-ano? P-pero diba h-indi yung ano"

Pumasok na siya sa loob ng school, naiwan ako nakatanga. Napaluhod ako.

No! Hindi to pwede!

As my first tear fell on my cheek, the first drop of rain hit the ground.

Heto nanaman ako umiiyak, naiwan. Lagi nalang ako, ako at ako. At parating sa kanya.

Pag ang ulap napuno at nakakuha na ang sapat na tubig iuulan na niya ito, parang kami, noong nakuha na niya ang gusto niya sakin, iniwan na niya ko.

Bakit, bakit laging ako. Bakit ako pa ang nasaktan, sa dami ng tao sa mundo, bakit ako ang walang 'Happily Ever After'.

Sa libro ko, noong halikan ng prinsesa ang prinsipeng naging halimaw, bamalik nga ito sa pagiging prinsipe. Ang pinagkaiba lang sa amin sumama ang prinsipe at hindi sa prinsesang humalik at nagpabalik sa kanya.

Andaya! Bakit di pwedeng maging libro nalang ang buhay ko at ang author ay ako! Makakakilala ako ng isang lalaking magmamahal sakin ng lubos. Maapreciate yung mga bagay na ginagawa ko para sa kanya. Mamamasyal kami ng magkahawal kamay, kakain ng ice cream. Manonood kami ng sunset ng sabay. Maglalakad ako papunta sa altar at nandoon siya para hintayin ako.

Pero alam kong... imposible na yon.

At dapat din niyang maramdaman ang sakit na naramdaman ko, ang sakit na pagtitiisan ko sa mahabang panahon. Ang sakin na ibabalik ko sa kanya.

Time will pass until the right time comes. And that time, she will meet a new Rein in front of him. Some one brave enough to face him, someone worth looking at, someone worth loving, someone worth keeping. Someone worth fighting for. At pagnangyari yon, revenge will take its place.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
Annyeong! So guys last chapter na yung sususnod dito. 1st comment po sakanya ang dedication sa next chappy.

Lots of Love. ♡

CA_Luna3