Lumipas ang mga araw hindi ko padin nasisislayan si heneral valentino aminado akong nalulungkot ako. Para bang hinahanap hanap ko ang presensya nya
Balita ko ay lumipat sila ng kampo ni hindi ko manlang sya nakita sa huling pag kakataon at nasabi ang nararamdaman ko sakanya
Napaka bilis agad ko syang minahal kahit alam kong isa itong sugal na mahirap manalo
"Esteban ipatawag mo ang kawal mo!" Sigaw mula saaming salas kalalabas ko lamang ng aking silid ng maabutan kong nang gigigil ang sking kuya andres ani mo'y sasabog na bulcan
Habang ang aking ina ay nasa glid hinhimas ang kanyang dibdib inaalalayan naman sya ng aking amang at ni mara
"Diyos ko flordeliza ano ang pag kukulang naman at nagawa mo iyan" naluluhang sambit ng akin ina
"Ipadala nyo ang puñietang renaldo dito ngayin din!" Tila isang mabangis ma hayop ngayon ang aking kuya andres
"Kung bakit ba naman nagawa mo iyan anak" sambit ng aking ama bakas dito ang pag kadismaya ako naman ay hindi na naguluhan dahil alam kona kung ano ito
"Flordeliza! Nakikinig kaba!" Inis na wika ni kuya esteban
Nakita ko naman ang aking ate na naka yuko at umiiyak lamang ito
"Mamang amang" lumihod ito sa harapan ng aking mga magulang agad naman akong tumungo sakanya at inalalayan ko sya upang tumayo ngunit ayaw parin nya mag patinag
"Inisip mo sana ang pwedeng maging risulta nito iha" malumanay na sambit ng aking ina
"Mamang ayan na ngaba ang sinasabi ko sainyo sa sobrang luwag nyo sa paborito nyong anak kaya ayan!" Ramdam ko ang puot sa bawat katagang sinasambit ni kuya andres
Pansin kodin na puros kay ate flordeliza ang pabor nila kaya dinako mag tataka kung bakit malayo ang loob ni kuya andres kila mamang at kay ate
"Kuya andres pinadala ko ang mga tauhan ko sa pamamahay ng mga sandoval ngunit walang tao doon" sambit ni kuya esteban
"Hanapin mo! Napaka inutil mo talaga kahit kaylan!" Walang prenong salita ni kuya
"Abat sumosobra kana ha!" Hinaklit ni kuya esteban ang damit ni kuya st akmang susuntukin na nya ito
"Tama na! Tamana!" Pasigaw na iyak ni ate flordeliza
"Bakit bakayo ganiyan sa isang pag kakamali ko lamang parang napakasama ko na!" Dina napigilan ni ate ang kanyang pag iyak
"Manahimik kang babae ka" sigaw ni kuya andres
"Tama na andres hindi nyo na kami iginalang!" Pasigaw na sambit ng aking ama
"Kung ganyan ang nais mo at wala narin namang magagawa halat mag balot ka ipapadala kita sa probinsya ng iyong lola" tila walang makakapigil sa tono ng aking amang
"Amang si renaldo ayokong malayo sakanya" nag mamakaawang sambit nito
"Wala nakong magagawa flordeliza mag mula ngayon wag kanang umasang nasayo ang pabor ko" at saka umalis si amang kasama si mamang
"Ate tumayo ka na dyan baka kung mapano pa ang nasa sinapupunan mo" sambit ko dito
"Masama bang mag mahal?" Tanong nya saakin narito kami ngayon sakanyang silid nakayakap ako sakanya at hinahaplos ko ang kanyang buhok habang naka upo kami
"Nabigla lamang sila mamang at papang" pag aalo ko dito
"Pano sila kuya alam kong mahirap nila kong papatawarin" wika nya saakin
"Huwag monang intindihin yan ate ang mahalaga madadagdagan natayo" sabay haplos sakanyang tiyan na may umbok na
"Tatanawin kong malaking utang na loob ito alora" sambut ng aking ate narito kami sa likod bahay at dala ang kanyang mga gamit dahil ngayon sila mag tatagpo ni Colonel renaldo
BINABASA MO ANG
Time Travel 1899
Fiksi SejarahAng nakaraan ay isang alala nalamang na maari nating balikan sa pamamagitan ng pag babasa o pab babalik tanaw saating nakaraan lalo nat saating kasaysayan Paano kung ang isang babaeng tutok sa pag aaral at inilaaan ang oras sa pag aalaga sa kanyang...
