finally

6 0 0
                                    

《Καλημέρα πριγκίπισσα μου!》μουρμούρισε ο Ρον ξυπνώντας τη Μιράντα.

《Παππού...θέλω να μιλήσουμε.》

《Εντάξει αγάπη μου πες μου.》

《Που πήγες χτες το βράδυ?》ειπε η Μιράντα όλο απορία.

《Με ακολούθησες?》

《Δεν είχα άλλη επιλογή. Ήθελα απαντήσεις. Ζω μέσα στο ψέμα από μικρή. Παππού, έχω μεγαλώσει πια. Θέλω να μάθω που πας τα βράδια. Και αν γίνεται να σε ακολουθήσω.》

Ο παππούς είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Ήξερε πως η μικρή εγγονουλα που είχε στο μυαλό του δεν ήταν πλέον μικρή. Την καταλάβαινε πάντα. Την αγαπούσε όμως τόσο πολύ που ήθελε να τη προστατεύσει και ταυτόχρονα να μην τη χλωμιαζει με ψέματα και μυστήρια. Αποφάσισε να της τα πει όλα. Μια και καλή. Και γιατί όχι να μην την έπαιρνε μαζί του?

《Γλυκιά μου Μιράντα. Ξερω την απελπισία που βιώνεις όλα αυτά τα χρόνια. Και είναι λάθος και δικό μου και των γονιών σου. Για αυτό θα σου τα πω όλα χωρίς να αφήσω τίποτα στην άκρη...》

Ντάμα ΚαρόWhere stories live. Discover now