Ντάμα Καρό

Αλήθεια?Ψέμα?

《Μικρή μου, η ζωή του παππού σου δεν ήταν πάντα ίδια. Βλέπεις, ο παππούς σου ποτέ δεν είχε μια τίμια δουλειά, όλα τα έκλεβε από παρανομίες.》

《παρανομίες??》είπε η Μιράντα με έκπληξη.

Είχε τον παππού της για επιτυχημένο άνθρωπο, σπουδαγμενο. Πίστευε ότι με όλα τα έγραφα που βρήκε σου έβαζαν την εκδιεσθηση ότι είναι διαβασμένος. Άλλα δεν ήταν. Πως θα δει τώρα τον παππού της σοβαρά?

《Ναι αγάπη μου. Ξέρω ότι είναι λάθος. Αλλά όλα μου τα λεφτά τα βρήκα από το καζίνο.》

《Δικαιολογιμενο.》είπε η Μιράντα καθώς η ιδέα του παράνομου καζίνου της άρεσε.

《Παππού μπορώ να έρθω μαζί σου στο καζίνο? Δεν έχω φράγκο.》

《Κοίτα Μιράντα το καζίνο είναι ένα μεγάλο βήμα που θα σε οδηγήσει σε εθισμό και θα σε βάλει μέσα στον τζόγο. Εγώ δεν θα σου το πρότεινα καθόλου αλλά άμα το επιθυμείς δεν μπορώ να αρνηθώ.》

《Ωραία πήρα την απόφαση μου. Θα έρθω μαζί σου! Και άμα τα χάσω όλα δε. πειράζει. Η όλα ή τίποτα!》φώναξε με σιγουριά η Μιράντα χωρίς να ξέρει τα αποτελέσματα που θα δει εάν μπλέκονταν στον τζόγο και στο χρήμα.

《Εντάξει Μιράντα μου. Θα πάμε αύριο το βράδυ. Έχεις περιθώρια να αλλάξεις γνώμη. Ένα τόσο μεγάλο βήμα δεν ξες που θα σε οδηγήσει.. 》

《Ρε παππού σταμάτα να είσαι τόσο υπερπροστατευτικος!》

《Εγώ σου το λέω γιατί σε αγαπάω και θέλω να σε προστατεύσω. Αυτο μου έταξαν και οι γονείς σου.》

《Δεν θα το μάθουν σου το υπόσχομαι.》είπε η Μιράντα με αυτοπεποίθηση.

Ο παππούς ήξερε ότι τα πράγματα δεν θα ήταν ίδια μεταξύ τους μετά το καζίνο. Απλά ήθελε να είναι ευτυχισμένη. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.

Εκείνο το πρωί ο παππους και η Μιράντα ήταν αχώριστοι. Ξέραν και οι δυο τη μοίρα τους και πέρασαν εκείνο το βράδυ υπέροχα με πολλά παιχνίδια, τραγούδια, γέλια και χαρές. Ήθελαν αυτή να είναι η τελευταία τους στιγμή. Λες και αποχωριζοταν ο ένας τον άλλο σε έναν μόνιμο πόλεμο. Διότι δεν ήξεραν τι θα γινόταν στο καζίνο, ήθελαν να ζήσουν εκείνες τις στιγμές στο έπακρον.