Sinir Hastası TAEKOOK

2. Bölüm

Jungkook

Eve geleli yaklaşık yarım saat olmuştu adının taehyung olduğunu öğrendiğim adam beni bir odaya bırakmıştı (benim odam olacakmış ) aslında oda güzeldi ama ben başka yatakta asla uyuyamazdım. Telefonumun alarmı çalınca ilaç içme vaktimin geliğini anlayıp ayağa kalktım. Her zaman montumun cebinde bulunan ilacımı aldım ve yavaşça kapıyı açtım boş koridorlardan geçip alt kata indim etrafıma bakarken mutfağı görmemle adımlarımı oraya yönelttim.

Koridordan gelen az ışıkla mutfağın ışığının nerde olduğunu ararken ensemde bir sıcaklık hissetmemle elimdeki ilaç elimden kayıp yere düştü arkamı döndüğümde taehyungu görmemle ellerim titremeye başladı. "Yoksa intihar etmeye mi çalışıyordun?" Buz gibi sesiyle ellerim daha çok titrerken yine titreyen sesimle konuştum.

"Şey ben kalp hastasıyım sadece ilaç içecektim" zaten çok yakın olmamıza rağmen mümkünmüş gibi daha çok yaklaştı ve burnunu burnuma sürttü "hmm peki ellerin neden titriyor?" Korkudan diyemedim sustum başımı başka tarafa çevirdim. Ellerimin üzerinde ellerini hissedince gözlerine korkuyla baktım. Kendimi kasmaya başladım. Kalbim hızlanırken gözlerimi kapatıp açtım taehyung boynuma doğru eğildi ve sanki kokumu içine çekti.

"Sen beni sakinleştiren tek varlıksın" ellerimin titremesi dururken kalbim ağrımaya başlamıştı. Birkaç dakika öyle durduk ve en sonunda benden ayrılıp birkaç adım geriye gitti ve arkasındaki mutfağa girdi yerden ilacımı alıp peşinden gittim.

Sürahiden bardağa su koyup bana uzattı. İlacımı içip yukarıya çıktım o da arkamdan geldi tam odama girecekken konuştu "oraya değil" ona döndüm ve başıyla gösterdiği odaya girdim sanırım onun odasıydı. Oda daha çok kahve ağırlıklıydı. Yatağı gösterip"sen otur" deyice ilk önce tereddüt etsem de oturdum "hemen geliyorum" odadan çıktı.

Geri geldiğinde elinde kıyafetler vardı ve kendi üzerinde beyaz bir tişört ve şort vardı. Bacaklarına bakmamaya çalışarak bana verdiği kıyafetleri aldım. Tedirgince konuştum "şey nerde giyeyim" gözlerime derince baktı "burada" içimden kendime sakin olmamı söylerken "başka yerde giysem olmaz mı" başını salladı "bundan sonra böyle Jungkook çıkart üzerindekileri hadi" gözlerim dolmaya başlarken "sen çıksan olmaz mı?" Sanırım sinirlenmişti.

"Jungkook sana bağırmak istemiyorum çıkart şunları çabuk" sesini hafif yükselterek konuştu. Vücudumu görmesini umursamıyordum sadece vücudumda babamın yaptığı yaralar vardı. Kafamı hayır anlamında salladım. Sinirli adımlarla yanıma geldi ve sertçe tişörtümün eteklerinden tutup sert çektiği için burnum acırken gözlerimden yaşlar düştü. Şaşkınlıkla vücuduma bakıyordu benim gözyaşlarım hızlanırken o elini daha yeni yapılmış kemer izinde gezdirdi kesin çok güzel olduğunu düşünüyordu şerefsiz.

Ellerimi tutup gözlerime baktı ben burnumu çekip bakışlarımı kaçırdım. "Güzelim bana bak" sesi gayet sakin çıkmıştı ve ve ve bana güzelim demişti bunu daha sonra düşünmeye karar vererek ona baktım. O kadar güzel bakıyordu ki... tam ağzını açıp birşey soracakken konuştum " yarın konuşsak olur mu" gözlerime biraz daha baktı ve kafasını sallayarak yanımda duran tişörtü alıp bana giydirdi.

Gülümseyip kapının kulpunu tuttuğum anda "Jungkook tek yatamadığını biliyorum güzelim" siktir ya bu nası öğrendiki. Ona baktım "istersen beraber yatabiliriz" dediği şeyle gözlerim kocaman açılırken telaşla devam etti "yani yanlış anlama yan yana dicektim söz istemezsen dokunmam" bir süre ona baktım güvenli gözüküyordu.

Yanına gittim ve yorganı kaldırarak içine girdim o da hemen arkamdan yatağa girdi. Biraz yaklaşınca "dokunmak yok" dememle ofladı ve geriye çekildi ben gözlerimi kapatıp düşünmeye başladım.

Şu an kim olduğunu bile bilmediğim bir adamın yatağında yatıyordum. Adamın bana neden bu kadar iyi davrandığını bilmiyorum ama belki son günlerim olduğundandır. Aklıma yeojun gelince derin bir nefes aldım, ya babam şu an yeojuna şiddet uyguluyorsa işte ben buna dayanamazdım hayattaki yaşama sebebim olan insan zarar görürse asla dayanamam.

Arkamı döndüm ve taehyunga baktım "taehyung" ona seslendiğim anda gözlerini açıp bana baktı gözlerim karanlığa alıştığı için az çok görebiliyordum. "Efendim" korkuyla aklımdaki o soruyu sordum " Taehyung çok korkuyorum" bana yaklaştı " neyden korkuyorsun güzelim" yine bana güzelim demesine aldırmadan "ya babam yeojuna da şiddet uyguluyorsa" Taehyung bana iyice yaklaşıp sarıldı kafamı göğsüne koydum.

" bebeğim bunları sana baban mı yapmıştı" evet pot kırdım yarın konuşalım demiştim ama asla babamın yaptığını söyleme gibi bir fikrim yoktu. Gözlerimden yaşlar akarken "Taehyung ben kendimi koruyabilirim ama yeojun koruyamaz ki o daha küçük ona birşey olmasına izin veremem ona birşey olmasına dayanamam" Taehyung bir elini belime bir elinide saçlarıma yerleştirip okşarken konuştu "bebeğim sen şimdi uyu ben yarın herşeyi halledeceğim söz veriyorum ne yeojun ne de sen birdaha asla zarar görmeyeceksiniz"

Gözlerimi kapattım nedensizce sadece adını bildiğim bir adama güvenmiştim çoğu insan buna aptallık diyebilirdi ama bazen insan güvenmeye muhtaçtır. Tek istediğim şey ise taehyungun güvenmi boşa çıkartmaması...

💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

Arkadaşlar yeojun19 Jungkook 24 Taehyung 27 yaşında

Bu benim ilk hikayem olduğu için biraz yazım yanlışı olabilir kusura bakmayın

Bölümler biraz geç atıyorum sınav haftam olduğu için yeni bölümü en kısa zamanda atmaya çalışacağım

Beğenip yorum yaparsanız sevinirim🖤🖤

Taekookla kalın 💚💜