Oxford'da bir İmamhatipli

.

Bu adam Akif'di.Ömerle hiç bozuntuya vermeden tanımıyormuş gibi yaptık. Çok zordu. Akif eşini ve çocuğunu yanına aldı bizle tanışmaya başladı;
- Hoşgeldiniz. Nasılsınız?
Ömer konuşmama fırsat vermeden
- iyiyiz...
Kısa bir susukunluktan sonra eşi bizi masaya davet etti. Yemeklerimizi yedik ve salona geçtik eşi bize evli misiniz diye sordu. Ömerle aynı anda 1 ay sonra inşallah dedik . Daha sonra ablam
-Biz kalktım artık Düğüne bekleriz dedi ve eve doğru yürümeye başladık. Gece olmuş sokak sakin ve biz hepberaber... Ömer bizi evimize bıraktı ve kendi evine gitti. Ablama içeri girip televizyonu açtık. Bir haber çarptı gözüme. Şöyle diyordu;
Her hikayenin bir sonu vardır 98 yıllık aşk son buldu...

Arkadaşlar kitabı burada bitiriyorum. Ama çok yorum gelirse devam ettirebilirim.