რუტინა ისევ ისეთია იუნგისთვის,გაღვიძება,მოწესრიგება,ჭამა და ჯიმინის გარდეროფში საჩუქრის დადება.
უნისკენ მიმავალს გზად ჯიმინის მეგობარი თემინი ხვდება.
თემინი: იუნგი როგორ ხარ.
იუნგი სიმორცხვით თავს ქვემოთ ხრის,თემინს კი მის სიმორცხვეზე ეღიმება,სადღაც 4 თვეა იუნგის დაადგა თვალი.
იუნგი: კარგად,შენ.
თემინი: წამოდი ერთად წავიდეთ.
იუნგის მხარზე ხელს ხვევს და ბედნიერი გამომეტყველებით აგრძელებს გზას იუნგისთან ერთად.
მთელი გზა თემინი იუნგის ელაპარაკებოდა,აცინებდა,ამხნევებდა.
თემინ: იუნგ ჯიმინს დაანებე თავი,შენ იტანჯები ის კიდე ამით ბედნიერია,მართალია ჩემი მეგობარია მაგრამ ამ საქციელში არ ვამართლებ.
იუნგის ამ თემაზე დაწყებისას თავი ჩახარა არ უნდოდა მოსმენა მაგრამ როცა თემინმა მას დაუჭირა მხარი თითქოს გულში იმედი მიეცა იმის რომ მარტო გუკი არაა მის მხარეს და სხვასაც ანაღვლებს.
ეზოში შესვლისას თემინი იუნგის ლოყაზე კოცნის და ემშვიდობება.იუნგი კი გაწითლებული ჯერ ისევ დგას შემდეგ კი კლასისკენ აგრძელებს გზას.
ამ სცენას კი რამოდენიმე მეტრიდან ჯიმინი ადევნებდა თვალს რომელსაც არ მოეწონა თემინის ეს საქციელი,დიდად არ მოწონდა იუნგის სხვასთან ერთად დანახვა,თავჯს თავს არწმუნებდა რომ არ უყვარდა,შეყვარებულიც კი გაიჩინა მაგრამ დიდად არს სიამოვნებდა მისი სხვასთან დანახვა.
თემინმა ჯიმინისკენ აიღო გეზი,მიესალმა და გვერდით მიუჯდა.
ჯიმინი: თემინ იუნგისთან რა გინდოდა.
თემინი: გზაზე შემხვდა და ერთად წამოვედით.
ჯიმინი: და ის კოცნა.
თემინს ჩაეცინა.
თემიმკ: რაიყო ჯიმინ ხომ არ იეჭვიანე.
რაზეც მუჯლუგუნი მიიღო.
ჯიმინი: მაგ მატლს არასოდეს შევიყვარებ.
