Kokonoi gelen haberle yerinde doğruldu. Parmakları gevşedi. Telefon elinin arasından kayıp düştü yere. Telefonun yerle temas edince çıkardığı sesi bile duymak istemeyerek kapadı kulaklarını.
Hoş... Kapamasa bile uğulduyorlardı. Artık hiçbir şey duyamazdı.
Titreyen bacaklarıyla hastaneye koştu Kokonoi, son kez Akane'sini görebilmek için.
Titreyen elleriyle açtı üzerindeki örtüyü. Soğuk ve bembeyaz olmuş bedeni görünce dudaklarından bi hıçkırık döküldü.
Bu haliyle bile güzeldi Kokonoi'ye göre.
" Başaramadım... Lanet olsun! Az kalmıştı. "
Daha çok olduğunu biliyordu Kokonoi. Ama kabullenmek istemiyordu.
Gözlerinden akan yaşlar yüzünden önünü göremeyecek hale gelen Kokonoi, elinin tersiyle sildi yüzünü.
" Canın çok yandı mı Akane'm? "
Saçlarına dokundu. Uzun zamandır belki uyanırsa canı yanar diye dokunamadığı saçlara.
Birkaç dakika sonra nefes nefes kalmış Seishu girdi içeri. Ağlıyordu.
Kokonoi odadan çıkmadan önce son bi kez sevdiği kıza baktı.
" Sözünü tutamadın... "
Seishu'yu da alıp dışarı çıktı. Onun da yıpranmasını istemiyordu.
" Eğer bu ölümse ölümden korkmamalı. Onun güzel yüzünde, ölüm bile güzeldi... " *
Kokonoi, Seishu'ya o gün, bu sözü fısıldadı.
(*:Ölüme Fısıldayan Adam'dan alıntıdır.)
Buna da yeni bölüm geldi hoşgeldiii
İyi okumalarr :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kiss Problem
FanfictionÖnüne gelenle öpüşemezsin Hajime. Öpücük özel bir şeydir. ~ Ama Akane... ~
