Ամեն ինչ փոխվեց.....

Charpet3

—Ես, հա, բանն այն է, որ...-,Նա չպետք է այդքան թույլ լիներ իր առջև, բայց որքան շատ էր նա փոքրի տեսադաշտում, այնքան ավելի անհանգիստ էին նրա զգացմունքները:

Նրա փրկության հնարավորությունը թեման փոխելն էր՝ ձեռքի մատները ծոցում ոլորելով։ 
—Ընտանիքս ատում էր ինձ, որ ընտրեցի արվեստ սովորել, -,նա նկատեց գլխի շարժումը։— ինչ-որ տեղ ծայրամասում: Բայց ես դեռ անում եմ դա, քանի որ դա այն է, ինչ ես սիրում եմ և չեմ ափսոսում ոչնչի համար:  Եվ այս ամեն կրտսերին ասելը վատ գաղափար էր, նա ՝ինքը  Թեհյոնը դա գիտեր, բայց նա վստահեց իր բնազդներին և ձեռքը մեկնեց՝ բռնելու Ջունգուկի ձեռքը:  Շոգը, որ նա զգում էր ավելի վաղ, վերադարձավ տասն անգամ ավելի ուժեղ ուժով, նույնը:      —-Հուսով եմ, որ դու կանես

Նրանք միաձայն լռել էին , բայց նրանց խճճված ափերը դեռ ընկած էին անկողնու վերևում։  Թեհյոնը զգում էր, որ իր վստահությունը թուլանում է, մատները դողում էին Ջունգուկի ծնկների վրա, և նա փորձում էր ազատել ձեռքը, վախենալով, որ շատ հեռուն է գնացել և անհարմարություն պատճառել իրեն:  Թեհյոնն իրեն թույլ տվեց երկարացնել հպումը, իսկ հետո խառնվեց՝ ակնթարթորեն բաց թողնելով նրանց շփումը:Չոնգուկը, սակայն, չցանկացավ այդպես ավարտել:  Նրա ձեռքը մեկնեց և ամուր բռնեց Թեհյոնի ձեռքը, ինչի հետևանքով նա զարմացած հայացքը բարձրացրեց և տեսավ մյուսի հուզված ժպիտը:

—Դա երևի ամենալավ բանն է, որ երբևէ ինչ-որ մեկն ասել է ինձ:

Թեհյոնը ծիծաղեց, բայց կենտրոնացած էր միայն նրանց ափերի վրա՝ դեռ խճճված:  Նա չպետք է այդքան կարևորեր իրավիճակը՝ իմանալով, որ եթե շարունակեն, այս շոյանքը միայն կբեղմնավորի իրեն պատված էմոցիաները։  Թեհյոնը հավերժ կմնար այսպես, բայց Ջիսուի ձայները նրա սենյակում ստիպեցին նրան հեռանալ:  Սենյակի դատարկությունն այժմ չափազանց խորթ էր թվում։

—Գնամ, -նա վեր կացավ անկողնուց՝ կծելով շրթունքը և ուշացած արձագանքելով, ասես չի կարող որոշել, թե ինչ անել:  Նա միայն հույս ուներ, որ հիմար տեսք չունի:
—Բարի գիշեր.
—Բարի գիշեր Թեհյոն:

Նույնիսկ այդ ժամանակ Թեհյոնը չհամարձակվեց հետ նայել.

Այդ գիշերվանից Չոնգկուկի սենյակում նրանց հարաբերությունները գրեթե չէին փոխվել։  Թեհյոնը շարունակում էր իր համար որոշ մտքեր ներբեռնել ուղեղում, բավականին ուժեղ, բայց նա հանգիստ էր  նրանով, որ այլևս չէր  խուսափի Չոնգուկից կամ փախչի նրան տեսնելով:  Նա կարող էր իրեն հարմարավետ զգալ Չոնգկուկի հետ նույն սենյակում՝ իմանալով, որ իրենից մի քանի ոտնաչափ հեռու է, չկորցնելով ինքնատիրապետումը և փորձելով բավարարել իր հետաքրքրասիրությունը, թե ինչպիսին է լինել տղամարդու հետ, ավելի ճիշտ՝ Չոնգուկի հետ։  ԵՎ ահա Թեհյոնը կրկին նստած էր սուրճի սեղանի մոտ, որի վրա գրքեր էին ցրված, ոտքերը երկարած տակը:  Այս կիսամյակում նա բանավոր քննություն ունի իր ամենաքիչ սիրելի առարկայից:  Նրա միակ մխիթարությունը Չոնգուկն էր, որը  նստած էր պատշգամբում և ուրվագծում էր տարբեր երկրաչափական նախշեր։