Konuşamayacak kadar hasta, hareket edemeyecek kadar yorgunum.
İçimdeki sessiz çığlıkları sadece ben duyuyorum, ben farkındayım.
Önümde bana gözükmeyen bir duvar var sanki, görünmüyorum.
Yoksa sizden mi kaynaklanıyordu bu yokluğum?
Her gün sanki yatağa daha fazla gömülüyorum.
Göz yaşlarımın ardından gelen hıçkırıklar nefesimi kesiyor resmen.
Kemiklerim kırılmışçasına ağrıyan göğsüm, yalvarıyor susmam için.
Yoksa sizin sözleriniz miydi bu ağrının sebebi?
Kendimi denizin dibinde çırpınıyormuş gibi hissediyorum.
Boşa atılan kulaçlar, daha fazla boğuyor sanki beni.
Sırtımın dibe vurmasını kabullenemiyorum.
Yoksa sizin nefretiniz miydi beni dibe batıran?
Sabahları bana umut vadeden güneşi selamlıyorum.
Odama gelen gölgeler, örtüyor siyah perdeleri.
Vücuduma yayılan sıcaklık mecbur bırakıyor onlarla baş başa kalmama.
Yoksa sizin yüzünüzden miydi gördüğüm bu silüetler?
