Soojin bir göz kırpımında ortadan kaybolduktan sonra kendi kendime kala-kaldım sokağın ortasında. Kafamda onlarca cevapsız sorular. Bir elimde kahve ve telefon. Hava ise git gide soğuyordu. 1 Dakika önce de öyleydi aslında ama Soojin'in yanında üşümek nedir hissetmiyordum bile. Ama şimdi soğuktan ölmek üzere gibiyim. Aslında soğuk bahane, aklım hala öz önce gerçekleşenleri algılamaya çalışıyor. Sağ elimi alnıma gütürüb kendime gelmeye çalıştım bir kaç saniyelik rüzgardan savrulan saçımın tutamlarını geriye savurarak.
Arabaya doğru yürürken telefon çaldı. Miyeon Unnie arıyordu tabii ki. "Aynen Unnie tam sırası zaten şu an".
Shuhua: Efendim Unnie?
Miyeon: Ya Shuhua nerede kaldın kapıda dikilmekten ağaç oldum!
Shuhua: Unnie kafan mı güzel? Daha 5 Dakika bile geçmedi konuşmamızın üstünden sen ne ara vardın eve?
Miyeon: Shuhua, şu an söyleyeceklerimde çok ciddiyim iyi dinle. Ve lütfen bu Unnie'ne doğruları söyle. Sen bir şeyler mi kullanıyorsun? PABO! YARIM SAAT GEÇTİ SAATTEN HABERİN VAR MI SENİN?! ÇABUK GEL VE BİR DAHAKİ SEVERE BANA YEDEK ANAHATAR VERİYORSUN NOKTA.
Suratıma yediğim telefonu saate bakarak anlamaya çalıştım. NE?? Gerçekten de yarım saat geçmişdi ama ben Soojin'le o kadar uzun konuşmadım ki ne alaka?
Bu kafayla hiçbir soruya yanıt bulamayacağımı anlayınca arabaya binip evin yoluna koyuldum usul usul. Radyoda çalan 'Take Me To Church' biraz da olsa sakinleştırmeyi başarıyordu beni. Miyeon'un kaoslarına da hazırlık tabii ki. Ama hala aklımda tek bir soru vardı... "Yüzyılların Hıncı' da ne demekti?
Bu kadar beklettiğim için özür dilerim. Ama yaşananlardan sonra ara vermenin en iyisi olduğunu düşündüm. Eski tempoya yetişmeye çalışacağım.. Umarım ne yazdığımı hatırlarım bi de dhdbxhdbxbdbx
Oy vermeyi ve yorumları unutmayın lütfen....
LOVE AND PEACE 💜
ŞİMDİ OKUDUĞUN
1849 s.sj/ y.sh
FanficShuhua'nın rüyalarını meşgul eden şey ne? Ona ne demek istiyor? Bu gördüğü rüyalar onun sonu mu, yoksa çıkmaz sokağı mı olacak?
