Hayat bir mızrak gibi saplanıyordu kalbine ve ona isyan ediyordu. Acımasızdı hayat, zordu, böyle hayat olmaz olsun diyordu. Neydi hayattan şikayeti ? Onu böyle isyan ettiren hangi sebepti ? Bunun cevabını da düşünmüyor değildi. Aslında her zaman bunu düşünüyordu. Bir kuzunun annesinden süt emmesi için annesini arayışı gibi arıyordu bunun cevabını ve bir gece yarısı ürkerek uyanıp sanırım buldum dedi. Evet bulmuştu. Açılmıştı kapı ve daha çokların cevabınıda bulabilirdi içerde, hissedebiliyordu. Ama bir sorun vardı kapıdan içeri girmeden önce onu nelerin beklediğini bilmiyordu. Biraz düşündü ve kararını verdi. Ne olursa olsun cevapları istiyordu. Her şeyin cevabını bulmak istiyordu. Ve bir anda kapıdan kendini içeri attı. Yazgısıydı bu ve bilmeyişlerinin bütün cevapları onu bekliyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alnıma Yazılanlar
Randomİçimizde kaybolan bir kendimiz var ve onu bulmak için dünyadayız. Güzelim insanlar kendini bulma yolunda kendini kaybediyor... Kimileri nerde olduğunu bilmiyor... Kendini bulmaya çalışan anlıyor hayatı, herşeyi düşünüyor. Ve yalnız kalıyor kendiyle...