Red Devil

Bölüm 1.

Sinirli sinirli odama çıktım ve kapıyı sertçe kapattım .

Tanrım bu aileden nefret ediyorum !!

Neden sürekli her işime burunlarını sokmak zorundalar ki?! NEDEN!?

sıkıntıyla nefes verdim ve yastığımı elime alıp yüzümü ona gömdüm ve bağırdım .

Annemin söylenmesini halen duyuyordum .

Ablam ve kız kardeşimin bana ucube demelerini net bir şekilde duyuyordum .

Ben nerde hata yaptım?

Hayatımda neden hiç bir şey yolunda gitmiyor ?

Okulda eziğin tekiyim ! Evde ucube olarak görülen biriyim! En önemlisi de annem tarafından işeyaramaz olarak damgalanmış biriyim !

Ben kimmiyim ? Ben hani şu ailede hep içine kapanık olan ama bir okadarda eğlenceli olan , anime izlemeyi ve manga okumayı seven , ruh hali sık sık değişen , pek arkadaşı olamayan, ruh salığı bozulmuş olan ama hala normal biri olmak için çabalayan  tiplerdenim .

İsmimi boş verin gereksiz bir detay .
Sorunumu merak ediyor olmalısınız .
Aslında her zamanki sorunlarım .

Ailem benim ben olmama izin vermiyorlar . Keyif aldığım şeyleri yapmama, kendimi gerçekten iyi hissetmeme izin vermiyorlar .

Ve bunu onlara söylediğimdeyse sadece kulak tıkıyorlar . Ben tüm bunlara dayanamayıp patladığımdaysa "Tanrım tam bir ucubesin ! Senin için her türlü imkanı sağlıyoruz ama sen nankörlük ediyorsun!!" Diyorlar .

Bir kez daha iç çektim ve penceremi açarak gök yüzüne baktım . Ağlamaktan şişmiş gözlerimi gök yüzünde şehrin ışıkları yüzünden zar zor görülen yıldızlara çevirdim .

Ayın tam yanında duran ve parıl parıl parlayan yıldıza diktim gözlerimi .

Kendi kendime zaman çok hızlı geçiyor dedim .

Gerçektende öyleydi . Zaman beni ve ya bir başkasını beklemiyordu . Dur-durak bilmeden akıp gidiyordu .

Daha düne kadar küçük bir kızken şimdi piskolojisini sağlam tutmaya çalışan bir gençkız olmuştum .

Sinir bozucuydu . Pencereyi biraz daha açtım ve ikinci katta olmanın şanslılığına göz devirdim .

Pencerenin pervazına tutundum ama aklıma gelen şeyle hızlıca geri çekilip yatağıma doğru ilerledim .

Telefonum ve kulaklığımı almadan olmaz.

Onları siyah kapişonlumun cebine sıkıştırdım ve pencereye yöneldim . Çok uzatmadan hızlıca aşağı atladım .

Her zamanki güvenli yerime doğru yürümeye başladım . Yaşadığım evin biraz yakınında bir orman vardı . Ben orda küçük bir mağara bulmuştum ve orayı kendime güvenli bölge ilan etmiştim . Ailemden hiç kimse bu yeri bilmiyorlardı .

Çünki onlardan hiç biriyle bunları konuşucak kadar yakın değilim .

Telefonumu çıkardım , kulaklığı takıp en sevdiğim şarkı olan " Little me " şarkısını açtım .

Şarkıya eşlik ederek ilerlerken , ormana gitmek için olan yolun gerisindeki araba yoluna varmıştım .

Eğer ormana varmak istiyorsanız önce şu araba yolunu geçmeniz daha sonra da ormana giden köprüden geçmeniz lazımdı .

Araba yolumdan geçmek biraz tehlikeliydi , çünki burda ne trafik lambaları ne de yaya geçiti vardı .

İç çektim ve arabaların seyrelmesini bekledim . Yol artık boştu ve ben geçebilirdim .