WILDEST DREAM [MYG]

final

*Dokuz ay önce*

"inanamıyorum Minji!"

Yoongi'ye göz devirip klozetin kapağını kapattım. Sonuçta emin değildim ne bu heyecan

"Yoongi emin değilim sadece Yeonjun da olan belirtiler, belki olmaya da bilir "

Yoongi elimden tutup beni ayağa kaldırdı yaklaşık bir haftadır içim bulanıyor bende hamile olma olasılığım olduğunu düşünüp yoongi'ye söylemiştim.

Kocam ise ikinci çocuğun ç sini duysa sevinçten yerinde duramıyordu.

"Test falan yapsak mı?"

Kolumu beline sarıp onu reddettim. Bazen testler yanlış olabiliyordu evet ilk denememde test doğru göstermişti ama etraftan duyduğuma göre çoğu zaman yanlışta oluyormuş.

"Eğer içine sinmiyorsa direkt doktara gidelim hım ne dersin ?"

Yüzümü göğsüne daha çok gömüp onayladım. Doktor daha garantiydi benim için

"Evet doktor daha iyi olur"

"Sen nasıl istersen sevgilim"

*Beş ay önce*

"Anne kaynın kocaman oluyoy"

Yeonjun'un kilo aldığımı söylemesiyle gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Hamilelik hormonları anında devriyeye giriyordu.

Miğdem dışarı çıkmıştı artık, oluk olmadık zamanda canım birşeyler istiyordu. Hamileliğimin ilk döneminde yoongi benim yüzümden uyuyamıştı.

Kızımız karnımda büyümeye devam ederken benide fazlaca yormuştu. Durmadan yediğimi çıkarıyor, yemek yememi engelliyordu.

Yoongi ise gecenin bir vaktinde kusmaya gittiğimde hemen arkamdan geliyordu. En iğrenç hallerime tanık olmuş olmaya da devam ediyordu.

"Yoongi şişkomuyum ben?"

Yemek için masayı hazırlayan sevgilim bana dönüp sorduğum soruya afallamıstı.

"Ne alaka ?"

"Cevap vermediğine göre şişkoyum"

Dudaklarımı büzüp yastığa daha fazla sarıldım.

"Saçmalama Minji, hamilesin ve kilo alman normal bunu kaç kes daha konuşmamız gerekiyor"

Hemen sonrasın da Yeonjun'a dönüp derin bir of çekmişti

"Yeonjun seninle ne konuşmuştuk"

"Annemin kafaşına takaçak şeyley şöylemek yok"

"Aferin benim oğluma az daha sık dişini kurtulacağız bu ızdıraptan"

*Bir hafta önce*

Kocam ve oğlum karnıma sırayla yatıp ailemizin yeni üyesinin tekmelerini duymak istiyorlardı.

Yeonjun halinden memnunken yoongi onun aksine şanssızdı.
Kızım abisinin sesine tepki verirken babasına vermiyor buda yoongi'nin uyuz olmasını sağlıyordu.

Yeonjun ilk zamanlar kardeş istemiyorum diye tuttursa da, sonra dan bütün ayak işlerini kitleyebileceği birinin olma fikri ona cazip gelmiş şimdi daha çok yanına arkadaş arıyordu.

"Kaydeşim beni daha çok şeviyoy"

Yoongi eliyle karnıma dokunmuş minik bir öpücük kondurmuştu.

"Duyuyor musun kızım?, Abin babayla dalga geçiyor bu hiç hoş değil benimle de konuş"

"Anne ne jaman gelecek bu çocuk?"

Yeonjun'un uzayan saçlarından öpüp yanağını ısırdım birazcık

"Son yedi gün  "

*Şimdi ki zaman*

"Minji derin nefes al ambulansı aradım"

Kızımız yerinde durmamış doğmasına daha iki gün kala doğmak istemişti. Yeonjun'un yüzünü yıkamak için lavaboya giderken birden suyum gelmiş evi velveleye vermiştim.

Yoongi apar topar beni ve Yeonjun'u arabaya bindirip hastanenin yolunu tutmuştuk.

"Zaten gidiyoruz niye ambulansı aradın!"

Karnıma giren ağrılardan dolayı bağırıyordum, yoongi ise anın heyecanıyla bağırıyor Yeonjun halimize gülüp kahkaha atıyordu.

"Geldik geldik sevgilim dayan!"

Hastahaneye gelir gelmez doğumhaneye alınmış dört saatin sonunda kızımız dünyaya gelmişti.

Yorucu bir temponun ardından dinlenmek için yatmış hemşirenin kızımızı getirmesiyle pür dikkat ona odaklanmıştık.

Benden önce yoongi almış Yeonjun ile sessiz sessiz konuşuyorlardı.

"Minji bu küçücük"

Yoongi'nin haline gülümsemiş onu onaylamıştım. Uzun zaman sonra tekrar aynı hissi yaşamıştım ama bu sefer yanlız değildim.

Yoongi kucağında kızımızla yanıma oturmuş hemen ortamıza ise Yeonjun'u yatırmıştı.

"İsmi ne olsun?"

Omuz silkip ona baktım

"Yeonjun'un ismini ben koydum, kızımızınkini de sen koy istersen "

Yoongi dudaklarını birbirine bastırıp beni onayladı

"Çok isterim "

Birazcık düşünmüş yavaşça ismini söylemişti

"Jieun olsun mu?"

Bana dönerek söylemişti onay beklercesine

"Bence güzel, sonuçta sen koydun "

Yoongi anlımdan öpüp hepimize sarılmıştı.

Karanlık bir odada tıkılı kalmıştım ne anahtarım ne de fenerim vardı sadece yanlızdım hüznüm, kırık bir kalbim ve en önemlisi genç bir benle .

Canıma kıymak istediğim zamanlar oldu denemişliğimde ama bu karanlıktan kurtulamadım tabi küçük bir ışık görene kadar o ışık Yeonjundu benim nefes almamı sağlayıp hayata tutunmamı sağlamıştı.

Nefesim olmuştu...

Bütün herşeyi onla yaşamış hem onu hem kendimi büyütmüştüm.

Tek kişi attığım adımı önce iki yapmış hemen ardından üç ve son olarak minik adımlar eklemiştim iyi ki de eklemiştim.

İyikilerimin arasında hep ailem olacak daima da öyle kalacak...

Herkese merhaba okuyan herkese çokça teşekkür ederim
Şahsen bu fiçi yazarken yoongi'ye bolca küfürler ettim (kurgumdakine gerçeğine kıyamam) neyse, bolca duygu değişimi yaşayarak yazdım ve çokça hoşuma gitti ne yalan söyleyeyim.

Aslında itiraf etmek gerekirse yoongi'yi asla affetirmeyecektim. Başka bir karakter oluşturmak yoktu aklımda kızımız hep yanlız olacaktı veyahut ilerde birine olurdu bilemiyorum, sonra ne hikmetse barıştırdım.

Umarım fiçi beğenmişsinizdir düşüncelerinizi merak ediyorum aslında.

Siz yazsaydınız nasıl sonuçlar doğururdu ya da ben olsam şöyle yapardım dediğiniz oldu mu hiç?

Gerçekten çok yol kat ettiğimi düşünüyorum ilk yazdığım kitabım o kadar saçmaydı ki okunma sayısını gördükçe utanıyorum 😔

Neyse fazla uzatmayayım belki okumazsınız bile buraları ama okuyan, destek veren herkese teşekkür ederim ❤️
Bütün güzellikler hep sizin olsun. Karşınıza hayırlı insanlar çıksın yüzünüz hep gülsün 🌹

Yeni kurgularda görüşmek dileğiyle sağlıcakla.🌺