İSTENMEYEN KIZ

İstenmeyen Kız

Yetimhane'nin giriş kapısını kapatıp her sabah olduğu gibi otobüs durağına doğru yürüdüm. 5'dakika bekledikten sonra otobüs gelmişti akbilimi bastırıp en arka cam kenarındaki boş koltuğa oturdum. Otobüsün penceresini hafifçe ileriye itip açtım.Yüzümü o küçük boşluğa koyup toprak ve yağmurun harmanlaşmış kokusunu içime çektim.bu koku insana huzur veriyor yaşadığını hissettiryor.Otobüs durakta durduğunda sırt çantamı alıp otobüsten indim.Kapşonumu başıma geçirip yavaş yavaş yürümeye başladım.5'dakika sonra fakültemin önüne geldiğimde başımı kaldırıp etrafa göz ucuyla baktım.Evet aynıydı kimse etrafta yoktu daha fazla oyalanmadan fakülteye girdim genelde bu saat'lerde üniversitede pek kimse olmaz sadece çalışanlar ve tek tük öğrenciler olur.Kendi dersliğimi doğru yürüdüm dersliğe girdiğimde derslik'te 10 kişi kadar vardı onları da 3'ü kendi halinde konuşuyor,2'si en arkada gülüp eğleniyor,diyer 5 kişide kimisi uyuyor kimisi'de ders çalışıyordu,en ön en köşedeki hep oturduğum yere geçtim.Notlarımı çıkarıp ders çalışmaya başladım.20 dakika sonra derslik dolmaya başlamıştı.Sessizliğin bozulduğunu anladığımda kulaklığımı kulağıma takıp müzik dinlemeye başladım.Notlardan başımı kaldırıp etrafa baktım neredeyse herkes arkadaşlarıyla konuşuyorlardı,gülüp şakalaşıyorlardı yada bağzıları yeni tanışıp arkadaş olmaya çalışıyorlardı bense burda tek başıma oturmuş müzik dinliyerek boş gözlerle onları izliyodum bir tek ben yalnızdım kimse beni görmüyordu.ben onlar için görünmezdim hep tek başımaydım ve öylede kalıcam.

•••••••••••••••

Suç ve Ceza kitabını okudunuzmu?
Okumadıysanız tavsiye ederim dostoyevskinin güzel kitabı Suç ve Ceza
kütüphanede son sayfasınıda okuyup bitirdiğim Suç ve Ceza kitabını kapattım
Başımı hafifçe yukarı doğru kaldırıp g9zlerimi kapattım gözlerimi açıp gözlüklerimi çıkartıp masaya bıraktım sonrada gözlerimi ovaladım ve başımı masaya koydum

•••••••••••••••

Uykunun tatlı ninnisinden,yavaş yavaş arınıp gözlerimi hafifçe araladım saat kaçtı ve ben ne kadardır uyuyordum masadan başımı kaldırdığımda karşımda gördüğüm kişiyke donup kaldım.evet tam anlamıyla donup kaldım karşımda koyu kahve renginde saçları,ela gözlü, esmer tenli,boyunun oldukça uzun olduğunu oturduğu yerden tahmin
ettiğim bir çocuk bütün ilgisini bitirdiğim Suç ve Ceza kitabına vermiş karşımda oturuyordu.bu başkaları için gayet normaldi ama benim için değil genelde benden vebalıymışım gibi hep uzak durup kimse yanıma yaklaşmazdı.
Etrafıma baktım kimse yoktu tekrar ona baktım gerçekmi diye acaba ben hala uyuyormuydum bu bir rüyamıydı
"Uyanıksın bu bir rüya değil,evet ben burda oturmuş kitap okuyorum ve sen uykundan kalkıyosun beni görüyosun ve bunun rüya olduğunu düşünüyorsun.
Ama değil bu gerçek"
Konuşmaıyla bir anlık duraksadım ama hemen kendimi toparladım onu daha önce burda görmediğime eminim ve nasıl bu kadar dikkatli biriydi oysaki ben onun bütün dikkatinin kitapta olduğunu sanıyordum"Bana bakmaya devam mı ediceksin çünkü sen böyle bakınca kitaba
Odaklanamıyorum"
Dediğinde irkildim haklıydı yani çocuğa ilk defa insan görmüşüm gibi bakıyordum"özür dilerim"
Diyip eşyalarımı toparlayıp kütüphaneden çıkmak için ayağa kalktım
Tam arkama dönüp gidiyordum ki çocuk tekrar konuştu"Nereye gidiyorsun"
Dediğinde şaşkınlıktan açılmış gözlerimi tekrar ona çevirdim dalgamı geçiyordu bu benimle benden rahatsız olam oydu
"Anlamadım?"dedim çocuk göz devirip
"Neyi anlamadın acaba gayrt açık bir şekilde nereye gittiğini sordum."
dedi.gözlerim sanki daha fazla açılabilirmiş gibi açıldı çoçuğa baktığımda tekrar göz devirdi kaşlarımı çatıp"benden rahatsız oluyosun diye kalktım tam gidiyodum sen beni durdurdun sonra nereye gidiyorsun diyosun sana ne deme mi bekliyodun acaba gidip ikimize birer kahve alıp geliyorum mu deme mi bekliyorsun"
diye patladım bir anda içimden büyük bir oh çektim çocuğun ne tepki vericeğini merak ederek yüzünü inceledim"Kahve iyi olurdu aslında hayır demem yani"dedi düşüncelerimi bi kenara bırakıp çocuğa aval aval bakıp
"Şakamı yopıyorsun?"
Deyi verdim bir anda çocuk nefesini dışarıya doğru vererek ayağa kalkıp tam karşımda durdu gözlerimi kırpıştırarak ona baktım çocuk birden elini kaldırıp yüzüme yaklaştırdığında gözlerimi kapattım ne yapıyordu bu gözlerime bir şey yerleştirdiğinde bunun gözlüklerim olduğunu anlayıp gözlerimi hemen açıp çocuğa baktım çocuk yüzünde hafif bir gülümsemeyle yüzüme bakıyordu
Durumu toparlamak için boğazımı temizleyip"T-teşekkürler ben gideyim artık"dedim ve arkamı dönüp koşar adım kütüphaneden çıktım çıkmadan hemen önce çocuğun arkamdan tekrar konuştuğunu duydum
"Hey kitabın kaldı"
Dediğinde arkama bile bakmadan yürüme devam ederek
"Sende kalsın" diyip hızla oradan ayrıldım koridorun sonuna geldiğimde
Sırtımı duvara yaslayıp soluklandım
Acaba kimdi o?

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Selamlarr hepinize yazarlık dünyasına ben ve kardeşimde katıldık
Bu hikayenin en büyük payı kardeşimin tabiki kurgu ona ait Yazarken bende bir kaç bir şey ekledim
İstenmeyen kız adlı kurgumuzu
Beğenirsiniz gerçekten çok büyük
Hevesle yazdık umarım emeğimiz karşılığını alırız
İlk bölüm kısa oldu biliyoruz ama başlangıç olduğu için
Ve bizdeilk defa böyle bir şey denediğimiz için kısa oldu
Bu arada tanıtma bölümüde gelicek en kısa zamanda
Şimdilik bu kadar okuyanlar lütfen
Yorum yapsın düşincelerinizi merak
ediyoruz canlarımm :))

~Semanur
~İrem