Bevroren hart

Het lift-incident

Milo's POV:
Gisteren was een drama.
Ik heb het er goed uitgeslapen, en sta nu op de piste.
Mijn snowboard heb ik niet meer aangedaan. Ik sta nu op ski's, want dat gaat me iets beter af.

"Hoe gaat het met je?" Vraagt Matt, terwijl hij zichzelf aan zijn board vastmaakt.
"Beter." Ik klik mijn ski's aan. "Laatste dagje."
Matthy zucht. "Ja... dramatisch weekje."
Ik lach en kijk naar hem.
Hij veegt zijn haar uit zijn ogen en veegt sneeuw van zijn snowboard.
"Gaan we?" Ik schuif mezelf weg met mijn stokken.
Matt glijdt voor me uit en samen beginnen we onze laatste ochtend.

Het is heel erg druk op de pistes, omdat de vakantie net begonnen is.
Het is best wel slim dat we vandaag weggaan.

Soepeltjes ski ik over bobbeltjes heen.
Skiën is mijn ding.
Maar 'every skiër needs a snowboarder' of niet?
Ik kijk hoe Matt over een hobbel heen springt.
Zo gemakkelijk doet hij dat. Ik vind het knap.

"De jongens zitten bij een restaurantje onder de zwarte piste. Gaan we die doen?" Vraagt Matt.
"Is goed, hoor."
We zitten in de lift, met een aantal Duitsers.
Matt en ik waren vanochtend iets later gaan skiën, maar nu gaan we weer met zijn vijven.
Even het laatste dagje genieten.
"Ze hebben al bier en schnitzels besteld." Matt stopt zijn telefoon in zijn zak.
"Lekker." Ik doe mijn handschoenen weer aan, omdat we bijna boven zijn.

Zwarte piste. Ik ben zo blij dat ik op ski's sta.
Ik ga achter Matt aan, naar beneden. Al snel zien we de jongens zitten, buiten in het zonnetje.
We trekken onze spullen uit en gaan bij ze zitten.
"Lekker hoor." Koen geeft me een boks.
"Skiën is makkelijk, man." Ik doe mijn helm af en ga zitten.
Matt doet ook zijn helm af en haalt zijn hand door zijn haar.
Hij zet zijn zonnebril op en gaat ook zitten.

"Ik betaal." Ik leg snel mijn pinpas op het automaat.
"Miel..." Matt trekt zijn hand terug. Ik was hem te snel voor.
"Jij betaalt altijd, Matt." Ik stop mijn pinpas terug.
Matthy zucht lachend en doet zijn helm weer op.
"Was een lekkere lunch, thanks mannen." Zegt Rob.
"Ja, goed restaurant." Raoul schuift zijn stoel aan.
Het enige wat ik mis aan snowboarden, zijn de schoenen.
Moeizaam loop ik naar mijn ski's.
"Hoe laat gaan we terug? We hebben best lang stilgezeten." Zeg ik. "Het is al 15:02."
De jongens kijken op terwijl ze hun ski's en snowboards vastmaken aan hun schoenen.
"We pakken de laatste lift over een halfuur." Matt doet zijn schoen strakker en begint te glijden.
"Oké, zie jullie onderaan!" Roep ik.
Ik besluit maar gewoon iets te maken van het laatste half uurtje.

Buiten adem komt iedereen beneden. De pistes zijn al bijna helemaal leeg.
"Zo, mannnen." Ik pak mijn telefoon.
"Kutzooi, het is 15:31, de liften gaan dicht." Zeg ik.
"Ik haal hem wel over, wacht maar." Raoul scant zijn pasje en loopt naar een meneer.

Niet veel later, steekt hij zijn duim op.
Met zijn vijven stappen we in de lift.
"Danke!" Schreeuwt Raoul nog naar de man.
Tevreden zitten we in de lift, niet wetende dat het een andere man is die de liften afsluit.

Schokkerig komt de lift tot stilstand.
"Huh?" Ik kijk naar Matt, die rechts van me zit.
"Misschien is er nog iemand ingelaten en is diegene gevallen." Koen tikt met zijn skistok op de bar voor hem.
"Ik hoop het." Ik kijk achterom.
Alle liften bungelen in de lucht, maar ik zie niemand staan bij het begin.
"Ik zie niemand, hoor." Zeg ik snel.
"Milo, niet zo janken, het is vast niks." Zegt Koen.
Matt kijkt ook heel bang. Ik trek mijn wenkbrauwen op en wacht tot de lift weer aangaat.

Na 10 minuten is er nog steeds niks gebeurd.
De pistes zijn helemaal leeg, en het wordt langzaam donker.
Er zijn al 2 van de 5 telefoons uitgevallen.
"Jongens, ze zijn ons vergeten." Zegt Matt zacht.
"Jullie moeten even rustig doen, Jezus." Koen kijkt naar Matt en dan naar mij. "Gewoon een storing."
Ik voel Matt zijn hand om mijn arm.
"Komt wel goed." Fluister ik.
Matt schudt zijn hoofd en richt het scherm van zijn telefoon op mij.
Ik lees wat er staat: