I loved you- CHANMİN

3

"Baktığı tek şey o kadındı.."

Dediğim gibi seungminin o günden sonra hastalığı dahada ilerlemişti.

Fakat bunu umursamıyordu her gün her gece ölmeyi diliyordu zaten üzülmesine  ne gerek vardı ki?

Seungmin'den

Sabah uyandığımda yanımda Chan yatıyordu. Önce bir hayal mi görüyorum falan diye düşündüm kendimi cimciklediğimde gelen acıyla gerçek olduğunu anladım.

Niye gitmemişti sabah uyanamadi herhalde diye düşünüp uyandırmaya karar verdim.

"Chan uyansana" bir kaç defa daha tekrarladım bu lafımı ve ardından;

"Uyuyorum beni rahat bırak su-bin" dedi Chan.

Su-bin'de kimdi? Tam soracakken beni aldattığı aklıma geldi. Doğru ya beni aldatiyordu kadının adı bu demek..

Biraz öylece durup yavaşça ayağı kalktım ve mutfağa ilerledim.

Bugün o olayı saymazsak güzel başlamıştı. O yüzden sofrayı donatıcaktım sanki bir daha donatamayacakmışım gibi. Umarım beğenirdi.

Sofrayı hazırlamıştım tam chanı uyandırmaya gidicektim ki mutfak kapısının önünde duruyordu.

"Sevgilim gel hadi."Dedim.

"Aç değilim. Gidiyorum ben işim var."

Böyle deyince hemen süzdüm onu. Giyinmişti saçını başını da yapmıştı nereye gidiyordu?

"Nereye?" Diye bir soru yönelttim.

"Bir yere gidicem işte bosver sen yersin artık. " Demişti ve ben bişey demeden çıkmıştı evden.

Bari bı tadına baksaydı..

Bende zaten hiç birini yemeden geri kaldırdım. Yemek yemiyordum zaten bugün sadece o var diye yerim diye düşünmüştüm ama hayır olmadı.

Bir kaç saat geçmişti aradan. Chan gelmişti eve bugün buna bir şeyler olmuştu ama söylemiyordu bana ne yaparsam yapayım daha da soğuk davranıyordu..

En son sıkıntıdan olsa gerek televizyonu açmıştı. Bir tane komedi filmi seçti izlemeye başladı.

Bugün daha ne kadar şaşıracaktım acaba. Çünkü Chan komedi izlemeyi hiç sevmezdi. Biz birbirimizle yakınken zorla izletirdim kendisine.

Chan filmi izlerken ben onu izliyordum. Gülüyordu. Hemde çok güzel. Sanki dünyanın en güzel gülüşünü kendisine vermişlerdi..

Bizimde hikayemiz böyle başlamıştı zaten.

"O güldü ve başladı hikayemiz"

Film bitene kadar oturduk o süre boyunca o filmi ben onu izledim sanki bir daha onu ve gülüşünü göremeyecekmişim gibi..

Sonra içime bir his doğdu. Güzel bir his değil çok kötüydü ve aniden bir yorgunluk geldi. nedensiz bir şekilde uykum gelmişti gözlerim kapanacak ve bir daha asla açılmayacakmış gibi.

Başım dönüyor gözlerim kararıyordu. Bana ne oluyordu?

Sonra Chan kalktı adım seslerinden anladığım üzere odamıza gitmişti. Bende biraz daha orda oturup baş dönmemin gitmesini bekleyip yanına gittim.

Işık kapalıydı ama uyumuyordu. Görüyordum. Yine boş boş duvara bakıyordu.

Hemen yanına yatıp sıkı sıkı sarıldım. Sanki bir daha sarılamayacakmışım gibi.

İkimizde yine konuşmuyorduk. Nedensiz öyle bekliyorduk. Sonra gözlerim kapandı benim. En son hatırladığım Chan yerinde doğrulup sırtını yatak başlığına yaslamasıydı.

Chan'dan

Sabah içimde kötü bir hisle uyandım. Ve içimdeki o ses seungmini uyandırmamı söylüyordu.

Onu dinledim ve seungmini uyandırmaya çalıştım. Ama uyanmıyordu.

Ne yaparsam yapayım uyanmıyordu. Sonradan anlamıştım.

En son gece bana sarılarak gözlerini hiç açmamak üzere kapatmıştı. Şuan uykudaydı ama çok derin bir uyku.

Neden bilmiyorum ama gözlerimden yaşlar dökülüyordu.

"Dur üstünü örteyim sen soğuktan nefret edersin. İyi uykular küçüğüm."