Chapter 08

137 48 5
                                    

මං ගල් ගැහිලා වගේ එතනම ඉද්දි මට දැනුන ටේහ්‍යොන් ඇදෙන් බැහැලා මගේ පැත්තට එනවා.... අනේ ඕක කරන්න එපා....මට දරාගන්න බෑ

" ඒක එහෙම නෙමෙයි ද.... මං දන්න කාලෙ ඉදන්ම ජන්කුක් මං වෙනුවෙන් පන ඇරල නේද??? ඉතින් කොහොමද මං විශ්වාස කරන්නෙ එච්චර ආදරයක් වෙනස් වෙයි කියලා"

එයා.........එයා... ඇයි?? මට මේ වෙලාවේ තීන එකම ප්‍රශ්නය ඒක.... ඇයි මෙහෙම කරන්නේ???

" කෝ උත්තර?? "

එයා මගේ ගාවට ම ඇවිත් ඇහුවා......... ජන්කුක් එක තත්පරයක් ඉවසපන්.....එක තත්පරයක් ඔය කදුළු හංගන් හිටපං......එක තත්පරයක් ඔය ගැහිලා පුපුරන්න එන හදවත පාලනය කරගනින්....

මං ලොකු හුස්මක් ගත්තා...... ලොකු හුස්මක්!!! මෙච්චර කාලයකට ගත්ත වේදනාත්මක ම හුස්ම....ආයෙ ගන්න බැරි වෙයන් කියල හිතන ගමන් ගත්ත හුස්ම

" ඔව් එහෙම තමයි..."

එයා කට කොනට හිනාවක් ගත්තා...එයා මගේ මූන ඉස්සරහ.....

" ඒත් ආදරේ කරා කියන එකයි හරිම වචනෙ.... එහෙම කරා.... මගේ බොලද කමට,මෝඩ කමට ...... දහසක් වද ආදරයක් විදියට දැක්කා........ ඒත් තව දුරටත් එහෙම නෑ"

මං එහෙම කිව්ව ගමන් ටේහ්‍යොන් ගෙ මූන අදුරු උනා.....දෙවියනේ මට බෑ..... මං තාමත් ආදරෙයි.... මැරෙන තුරා ආදරෙයි....ඔය නපුරු ඇස්,උඩගු ගතිගුණ, ආඩම්බර බැල්ම හැමදාම වගේ මාව පිස්සු වට්ටනවා.... ඒත්...... ඒත් මේක වෙන්න බෑ....ඔයා දැනගන්න ඕන නෑ......මට තව තවත් වේදනාව විතරයි ලැබෙන්නේ...... තවත් බෑ ටේහ්‍යොන්....මේ හදවතට මහන්සියි

" බොරු කියන්න එපා ජන්කුක්.... තමුසෙට ඉස්සර හැම දෙයක්ම මතකයි... තමුසෙ ඩොක්ටර් කෙනෙක් අනෙත් මගේ ඔට්ටුව නි- "

" මං එහෙම කරා......ඇහෙනවද කරා.... ඔට්ටුව ගැන කියනවනම් ඒකෙ කරන්නෙ තමුංව මගේ කකුල් ගාවට ගේන එක....එහෙම නෙ........මොනව කියනවද මන්දා මේ මනුස්සය"

" බොරු.... තමුසෙ කියන්නෙ බොරු.... තමුසෙ එදත් මට විතරයි ආදරේ... අදත් එහෙමයි, හෙටත් එහෙමයි "

ටේහ්‍යොන් මගේ කොලර් එකෙන් අල්ලන් කෑ ගහන්න ගත්තා.... මොකද්ද එයා කියන්නෙ... මොනවාද දෙයියනේ එයා මේ අදහස් කරන්නේ??

A Moment Of Slience || Taekook || Competed Where stories live. Discover now