SONSUZ DİLEKLER

4. BÖLÜM - ZARARSIZ, SAVUNMASIZ BİR MELEK...

Bölüm 4: Zararsız, savunmasız bir melek...

*Chanyeol*

Kollarını sıkılaştırdı ve başını göğsüme gömüp söyledi;

"Ben de seni seviyorum Park Chanyeol..."

Gülümsedim. Sonunda hayalim gerçek olmuştu.. Bundan sonra ilgileneceğim tek şey Baekhyun ve sağlığıydı.

Hastane koridorunun ortasında sarıldığımız için etrafımızdaki herkes bize bakıyordu. Baekhyun'un umrunda değildi, beni bırakacak gibi görünmüyordu.

Omuzlarından tutup karşıma aldım.

"Gidelim mi? Herkes bize bakıyor."

"O - olur."

Tekrar onun yanına geçtim ve yürümesine yardım ettim. Odaya yaklaştığımızda yüzüne baktım. Suratını buruşturup gözlerini sıkıyordu.

"Bir sorun mu var? Bir yerin mi ağrıyor yoksa?"

"H - hayır iyiyim."

"Doğruyu söylüyorsundur umarım. Biliyorsun yeni kaza geçirdin ve en ufak bir ağrı senin için tehlikeli Baekhyun."

"Biliyorum e - evet."

"O zaman sorun ne?"

"Uykum var s - sadece."

Gülümseyip tekrar ona sarıldım. O kadar masumdu ki.. Ona birşey olursa mahvolurdum, biterdim.

Tam odaya girecekken kolumu tuttu ve sıktı. Emindim artık, bir şeyi vardı.

"Baekhyun? Iyi misin?"

"Evet n - neden ki?"

"Iyi değilsin.."

"Nereden b - biliyorsun? İyiyim ben."

"Suratını buruşturuyor, gözlerini sıkıyorsun. Kekeliyorsun, yürümede daha çok zorlanıyorsun."

Onun konuşmasına izin vermeden odasına götürdüm ve hasta yatağına yatırdım.

"Doktor çağıracağım."

Kafasını salladı. Alnına bir öpücük kondurdum ve doktoru bulmaya gittim.

O sırada Luhan'ın geldiğini gördüm. Çok üzgün duruyordu, ağlamak üzereydi. Koşarak yanıma geldi.

"C - chanyeol. Baekhyun, n - nasıl?"

"Merak etme, şimdilik iyi ama sanırım bir sorun var. Doktor çağırmaya gidiyordum bende."

"N - ne sorunu?"

Dediği anda ağlamaya başladı. Ona sarıldım ve sakinleştirmeye çalıştım.

"Söylemiyor Luhan. Sakin ol ve Baekhyun'un yanına git. Geldiğimde her şeyi anlatacağım."

"T - tamam."

Kollarımın arasından çıkıp içeri girdi. Ben de doktoru aramaya devam ettim.

*Luhan*

Odaya girdiğimde Baekhyun uyuyordu. O kadar sevimli duruyordu ki. Böyle bir varlığa nasıl zarar gelebilirdi? Hala inanamıyordum.

Yanındaki koltuğa oturdum ve elini tuttum. Ardından kendi kendime konuşmaya başladım.

"B - baekhyun, ne olur iyi ol. Birazdan C - chanyeol ve doktor gelecek. Uyanmalısın."

Elimi saçlarına götürdüm ve okşamaya başladım.

Baekhyun, o benim en iyi arkadaşımdı. Şimdiye kadar herşeyi birlikte yapmıştık. Bir an bile yanından ayrılmazdım. Bu yüzden ona en ufak bir zarar gelse böyle deliriyordum.