THE SLAYERS (Z Apocalypse)

CHAPTER 3

BREE

kanina pako paikot-ikot dito sa loob ng guardhouse at namumuo na rin ang pawis sa noo ko. i'm really trap here at hindi gumagana ang utak ko upang bumuo ng plano para tumakas. kahit kinakabahan pinilit ko paring pinatatag ang sarili ko. nilibot ko ang paningin sa paligid para tingnan kung ano ang pwede kong daanan palabas. 

there is only two ways na pwede kong daanan dito, one is the door kung saan ako pumasok kanina and the other one is  the window. as you can see hindi ko na pwedeng gamiting daan ang pinto dahil nga duon halos nakaabang ang mga infected na humahabol sakin kanina. so it turns out that i have left no other choice. but to use the window as an exit.

I wore the belt where i place the gun along with the ammunition. Kinuha ko na rin ang tubo para ihanda sa paglabas ko. I once again scan the whole parts of the window kung saan nakikita ko ang medyo may kalapitang pader. Kung aakyat ako sa bintana, there's a big possibility na maabot ko ang pader pero ang mahirap lang dun ay kailangan ko pang umakyat dahil medyo may kataasan ito.

I was thinking deeply when i heard a banging on my door which i assume na galing sa mga infected. God if i stayed too long here I'm sure dadami sila ng dadami and that will be the time kung saan hindi na talaga ako makakalabas. That's why as much as i could, naghahanap ako ng paraan para makaakyat sa pader ng hindi napapansin ng mga infected sa labas.

After scanning the wall for a minute nakakita rin ako sawakas ng pwede kong daanan para makaakyat. Though I'm not 100 percent sure that my plan would succeed but atleast im sure that there's an 80 percent na magtatagumpay ako.

Since the school was built centuries ago, hindi maipagkakailang meron ng mga cracks ang ilang parts ng pader. Though they are renovating the school, hindi naman madaling matapos ito lahat and i guess this part of the wall is hindi masiyadong napagtuonan ng pansin since nahaharangan rin naman ito ng guardhouse.

I readied myself para makaakyat na sa bintana. The slamming on the door was now very hard at feeling ko ilang oras nalang ay mabubuksan na iyon that's why kailangan kong bilisan ang kilos.

Dahil may kataasan ang bintana kinailangan ko ng bagay na pwedeng patungan upang maabot ito. Kaya naman inusog ko palapit ang katreng hindi naman kalakihan upang maging patungan. Hindi na rin ako nag aksaya pa ng oras at mabilis na umakyat. Namamawis ang kamay ko habang nakahawak sa pader na may crack. Kanina ay in-inspection ko ito kung gano ba kalayo ang agwat ng mga bitak dito at thankfully naman at medyo magkalapit lang sila which is pabor sakin dahil paniguradong mabilis akong makaka-akyat.

The growls of the infected are surely not helping me. Bagkus mas domodoble pa ang kaba ko dahil dito. The way they make a noise, malalaman mo agad kung gano sila kahayok na lapain at pagpyestahan ako.

I heaved a deep sigh and after that, inangat ko na ang sarili at binuhos ang lahat ng bigat ko saking paa na ngayoy nakatapak na sa pader kung saan may bitak. Mahigpit ang kamay kong nakakapit sa may bitak ring parte para suporta at nang hindi ako mahulog.

Minutes have past at tuluyan akong nakaakyat sa pinakatuktok ng pader. It was my first time climbing here kaya medyo nanibago ako sa taas nito. Though hindi naman ako takot sa matataas pero hindi ko rin naman maiwasang malula lalo na nung tingnan ko ang sa ibaba nito.

Nilibot ko ang tingin sa paligid at ganon nalang ang gulat ko ng makita kung gano ka kalat ang lugar. Mula dito sa kinalalagyan ko ay makikita ang kalsada kung saan maraming kotse ang ngayo'y nakakalat na dito. Mga dugo at lamang loob na nakakalat sa sahig at higit sa lahat ang mga infected na palakad-lakad na animoy naghahanap ng buhay na pwedeng lapain.

By the sight i was seeing. Hindi ko napigilan ang pagtaas ng mga balahibo ko sa katawan. Hindi ko alam na ganito na pala ka grabe ang nangyari. Akala ko sa loob lang ng paaralan may infected but seems like i am wrong. Dahil mas delikado at mas magulo pang tingnan ang nasa labas.