ဘောဂ ကနေ ဇီဝ ပြောင်းမဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး အဆောင်ကဆရာတွေက အရမ်းစိတ်ဆိုးနေကြသည် ။
၉တန်းမပြီးခင်ထဲက ၁၀တန်းစာတွေကကြိုသင်ထားတာမို့ ထီရဲ့ အခြေအနေကိုဆရာမတွေကောင်းကောင်းသိပြီး ဂုဏ်ထူးပါမှန်းထားကြတာမို့ နှမြောနေကြခြင်းပင် ။
ဆရာတွေနဲ့အတိုက်အခံလုပ်ပြီးလေးရက်မြောက်နေ့မှာတော့ ထီ ဇီဝတန်းကိုပြောင်းခွင့်ရခဲ့သည် ။
ပထမဆုံး ဇီဝအတန်းရဲ့စာသင်ရက်မှာ ထီ စာထဲအာရုံမစိုက်နိုင်ခဲ့ ။
တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ရင်ဘတ်ကို မသိမသာကိုင်ရင်း ဆရာလေးကိုသာကြည့်နေမိသည် ။
စာရှင်းနေတဲ့ဆရာလေးက
သူနားမလည်မှာကိုစိုးရိမ်နေပုံပင် ။
လေး"နက်"ရှင်းပြနေရင်း သူ့ထံသို့
အကြည့်လေးတွေပို့ပို့လာတတ်သည် ။
တစ်ပုဒ်ရှင်းပြီးသွားတော့
ဆရာလေးက ကျန်တဲ့သူတွေကို
စာကျက်စေကာ သူ့အနားကိုလာလေသည် ။
ထီတို့စာသင်ခန်းတွေက တစ်ယောက်ခုံတွေနဲ့သင်တာမို့ ဆရာလေးက ထီနဲ့အနီးဆုံးထိရောက်လာလေသည် ။
ထီအသက်ရှူနှုန်းတို့မမှန်တော့ပါ ။
" ထီမထင် စာနားမလည်ဘူးလား "
" ဗျ.. ဗျာ နား .. နားလည်ပါတယ်ဆရာလေး "
" ခုနက ပြူးကြောင်ကြောင်နဲ့လိုက်ကြည့်နေတာပါ နားမလည်ရင်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော ဆရာပြန်ရှင်းပြပေးမယ် "
ထီ ဆရာလေးပြောတာတွေကို
ကြားတချက် မကြားတချက်နဲ့ဖြစ်နေ၏ ။
ဆရာလေးမျက်လုံးထဲလိုက်ကြည့်နေရင်း ဆရာလေးထံမှာ ခပ်သင်းသင်းအနံ့လေးကလည်း နှာခေါင်းထဲကိုတိုးဝေ့လာနေသည် ။
ရင်ဘတ်ထဲကအကောင်ကလည်း
ခုန်ပေါက်နေလွန်းလို့ဆရာလေးကြားသွားမှာတောင်စိုးပြီး အသက်တောင်အောင့်ထားလိုက်မိသည် ။
" အာ .. ကျနော် .. တကယ်နားလည်ပါတယ်ဆရာလေး .. တကယ်လို့နားမလည်တာရှိရင် ဆရာလေးကို လာမေးမယ်လေ ရလား "
" ရတာပေါ့ အချိန်မရွေးလာမေး "
ဆရာလေးက သူ့ခေါင်းကိုတချက်ပုတ်ပေးပြီး အတန်းရှေ့သို့ပြန်ထွက်သွားလေသည် ။
