"Deb please pansinin mo naman ako...sorry na," I rolled my eyes when I heard Drayton's voice. How many times he will say sorry to me, and what's the sense of saying sorry when he doesn't even really mean it.
I'm tired of him acting like he has the right to interfere every goddamn events in my life most especially on my dates. He always sabotage my dates kung hindi naman bubugbugin niya ang mga kadate ko.
Like what the hell???!!
Bakit siya ganun? As far as I remember, hindi ko siya tatay, hindi ko siya kuya at lalong-lalo na hindi ko siya boyfriend. Pero kung makaasta parang ang laki nang karapatan. Eh, wala namang ambag sa buhay ko!
"Deborah!" may halong galit na sa boses nito. Mabilis na liningon niya ito at tinaasan ng kilay. Nang magtagpo ang kanilang mga mata biglang lumambot ang mukha nito.
"What's your reason now Drayton? Why did you do that?" I lazily looked at him. Umiwas ito nang tingin at madilim ang mukhang nakapameywang na tumingin sa malayo.
"I don't like that guy Deborah, he's a player I know he will just gonna hurt you," nakatiimbagang na sabi nito. I sighed out of patience. Binugbog lang niya naman si Marky na kadate ko kanina. Wala namang ginawa sa kanya ang tao pero binugbog niya parin. Ang gentleman pa nga naman ni Marky tapos binugbog niya lang.
"I like him Dray," marahas na lumingon ito sakin at masamang tinignan ako nito.
"What? I said I like him and there's nothing you can do about it," I bravely meet his blazing stares at me.
"No you don't Deborah...you don't like him," he said with his gritted teeth. I somehow feel scared when I saw him furiously looking at me at ang higpit nang pagkakuyom nang mga kamay nito. Baka masapak pa ako nito eh huwag naman sana.
"E-ewan ko sayo Drayton," tinalikuran niya ito at maglalakad na sana palayo nang higitin siya nito pabalik at pinaharap sa kanya.
"Ano ba!" asik niya dito.
"Do you want me to become a criminal?...bawiin mo ang sinabi mo," I gulped when I saw how his face darkened from what I said. Obviously, he doesn't like what I said...but what's new, everytime I said that I like someone magagalit siya at ipababawi sakin na hindi totoong may gusto ako. Like, what the hell talaga.
I scoffed and looked away.
Paulit-ulit nalang talaga ito.
Nakakasawa.
Until when he will be like this.
"Don't be sarcastic on me woman, I said take your words back!"galit na bulyaw nito sakin. Napangiwi ako nang humigpit ang hawak nito sa braso ko.
I sighed in defeat.
"Fine, I don't like him," mahinang sabi ko. Napairap ako nang makita ang pagngisi nito.
"Good, now you save his life," napairap ako ulit sa sinabi nito. Marahas na binawi ko ang braso ko dito na hindi ko nalang sana ginawa dahil bumalik ang sama ng tingin nito sakin.
"You flinched from my hold even if it's just for a minute?....but if it's him you let him hold you for goddamn how long!" galit na bulyaw nito sakin. I almost jump from my place sa lakas nang boses nito.
Napalunok ako nang makitang galit na galit na tumingin ito sakin. Think Deborah....you need to calm him down.
"M-masakit kasi," kunwaring hinimas ko ang braso kong hinawakan nito kanina para makita nito na nasasaktan talaga siya sa hawak nito.
Hindi naman ako nabigo dahil nakita ko ang unti-unting paglambot nang mukha nito na nakatingin sa braso ko. Lihim naman akong napangisi.
"Sorry," malambing na hinimas nito ang braso ko. Hinayaan ko ito sa ginawa at napabuntong-hininga na lang.
Bipolar talaga ang isang ito.
"Let's just go," maingat na hinatak ako nito papalapit sa kanya. I almost forgot nandito pala kami sa parking lot nang restaurant na pinagkainan namin ni Marky nang bigla itong sumulpot at binugbog ang walang kalaban laban na si Marky. After I stopped him in beating poor Marky I left him there na agad din namang sumunod sakin.
I let him dragged me to his car, nasanay nako after our fights susulsulan niya ko nang kahit ano para bumawi sa kanyang pag-aaway sakin.
"Where to?" tanong nito nang makapasok na kami pareho sa kotse nito. Magaan na ang aura nito na ngayon ay nakatingin sakin na naghihintay sa sagot ko. I mentally rolled my eyes.
"Ikaw ang bahala," sagot ko dito. He nod and started the engine of his car. He reached for my hand kaya agad ko itong inabot sa kanya.
He always does that...holding my hand while driving. I sighed as I diverted my gaze outside the car.
"Are you still thinking what happened earlier in the restaurant?" biglang tanong nito.
Yes....
"No," I answered him in an opposite. I'm tired of another fight.
"You better not be," I can sense a hint of danger in his voice. Napatango nalang ako para wala nang hassle.
"What are you thinking then?" tanong nito ulit.
"Wala naman, I suddenly felt tired,"
I wanna go home...
Pero hindi ko naman masabi dahil for sure magagalit na naman ito. Ranting na kesyo kapag siya daw ang kasama wala akong gana pero kapag iba ang energetic ko daw.
"Then take a nap, I'll just wake you up later," maaliwalas na ang mukha nito na nagda-drive. I mentally shook my head good mood na agad ito after ruining my date, while kanina sa restaurant parang papatay na ang mukha nito sa galit.
"I know I'm hot hinay-hinay lang sa pagtitig," nakangising sabi nito. I frowned and diverted my gaze.
"Kapal ha," sarcastic na sagot niya dito.
"What? It's true...lots of women got crazy because of me," mayabang na sabi nito.
...and it's proven," ngising saad pa nito.
Wow...yabang, well may ipagmamayabang naman. Pero kahit na I won't give him the satisfaction. Ano siya...after ruining my night.
"Whatever you say," irap na sagot ko dito naikinatawa naman nito agad.
"Matutulog nako, mas lalo akong nakaramdam ng pagod sa kayabangan ng iba dyan," pasaring na sabi ko. Drayton just chuckled of what I've said.
"Alright, sleep tight princess," agad na hinampas ko ito sa braso.
"Aray!" natatawang daing nito.
"I said don't call me princess!" singhal ko dito.
"What?....I told you you're still my princess, what's wrong with that," natatawang sabi nito.
"Drayton naman eh! Kainis!" maktol niya dito. Hihilahin niya sana ang kamay niya na hawak-hawak nito pero mahigpit lang nitong hinawakan ang kamay niya kaya hindi niya mabawi ang kamay. Malakas lang na tumawa ito at kinabig siya papalapit at hinalikan ang gilid ng ulo niya.
"Stay," bulong nito ng lalayo na sana siya dito.
"Okay," she answered in between her breath.
Kahit nakakainis ang taong ito pero siya din naman ang nakapagbibigay nang ganitong klaseng comfort sakin.
Only him.
Whenever I'm on his arms parang ayoko nang umalis pa at dito nalang manatili.
He's the only comfort that I always needed.
Damn...
